Kendimi kaderime seni kendime anlatamıyorum
Seni ruhuma demliyorum, kendimden içiyorum
İçtikçe bataklığıma saplanıyorum.
Uzattığımda boş bıraktığın elim,
dışarıda kalıyor.
Sen de haklıydın benim bataklığımda, yaşanılmaz
Ben yıllardır içinden çıkamadım.
umudumu kaderime sattığım an
Şubat güneşi gibi beni ısıttın
Sonra ayaza bıraktın
Bu kader sana da ağır geldi, seni suçlamıyorum
Herkes aynı yazgıyı yaşamak zorunda değil,
Sen kendi yaşamına eğil ve sev
Bir insanın ömründe iki his var yaşama hissi
Ve ölürken hissetme hissi
Seni hissederek ölmek
Dakika dakika, saniye saniye vedalaşmak
En büyük mutluluktur...
