Sen yýldýzlarýn seyrine daldýðýn biranda,
Sýrtýna uzanýr zarifce bir el;
Önce anlamassýn ne olduðunu,
Tâki acý bir his dokunana kadar yüreðine.
Dönmek istersin ardýna,bakmak istersin
Fakat kalbine uzanmýþ o hançerin,
Batmasýyla,
Ancak dizlerinin üzerine çökersin.
Sanki yýldýz ve ay son bir iyilik için,
Düþürür hainin gölgesini üzerine.
Kapkara bir süliet durur önünde.
Konuþmak,baðýrmak,görmek istersin
Fakat aðzýna dolan kan,
Susturur seni.
Bunca yýl göremediðin þey;
Bir karanlýk olunca,
Göstermez kendini.
Serilirsin topraðýn soðumuþ bedenine,
sarýlýrsýn ona bir evlat þevkatiyle.
Sýkarsýn kumlarý elinin titremesiyle,
Gözlerin takýlý kalýr, hainin gölgesine.
Ruhun ayrýlýrken kaskatý bedeninden,
Bakarsýn sýrtýndaki hançerin failine.
Anlayamadýn hala deðil mi,
Hainin kendin olduðunu.
Anlayamadýn deðil mi,
Hançerin aþk olduðunu.
Anlamayadýn deðilmi,
Katiline vurulduðunu.
Týpký oscar wilde'nin dediði gibi;
"Herkes öldürür sevdiðini"
Ve bir ölüm ancak bu kadar
Güzel olabilir'di.