Yapraklar sararıyordu. Çok olmasa bile hissedilen bir rüzgâr vardı. Leylek babanın bunu fark etmesi çok da uzun sürmemişti.
Artık hazırlık yapmaları gerekiyordu. Leylek baba: "Dostlarım, yavrularım. Bildiğiniz gibi neslimizin devamı, yaşam şartlarımıza bağlıdır. Uygun şartlarda yaşamak için göç etmemiz gerekiyor. Bu sürünün iyiliğini isteyen bir leylek olarak, hazırlıklara başlamamızı; 1 ay dolmadan da göç etmemizi uygun görüyorum. Sonbahar yaklaşıyor. Göç zor olsa da bu zorluklara dayanıklı olmamız gerekiyor." diyerek, konuşmasını bitirdi. Çoğu leylek göç edecekleri için heyecanlıydı. Fakat yavru leylek, bu duruma oldukça üzülmüştü. İçinden: "Bu duruma nasıl sevinebiliyorlar, nasıl heyecanlanıyorlar? Ne zamandır yaşadığımız yer burası. Buradan gitmek, üstelik bu duruma sevinmek bu kadar kolay olmamalı!" dedi. Anne leylek ona: "Emin ol ki göç ettiğinde üzülmeyecek, hatta göç ettiğine sevineceksin" dedi.
Göç ettiğinde neden sevineceğini anlamayan yavru leylek, anne leyleğe bunun nedenini sordu. Anne leylek: "Bu bir sürpriz. İlk göçün olduğu için sana şimdiden söyleyip bu sürprizi bozmak istemiyorum" dedi. Yavru leyleğin merakı daha da arttı. Fakat daha ne olduğunu bilemediği bu sürprize sevinecek mi, onu bile bilmiyordu. Oflaya puflaya, etrafı gezmeye başladı.
Artık göç vakti gelmişti. Hazırlıklar yapılmış ve hiçbir eksik yoktu. Leylekler rahattı. Fakat genç bir leylek, Leylek Babanın yanına geldi. Bir durumdan endişe ediyordu. Leylek Baba neden endişe ettiğini sordu. Genç leylek:
-Yanlış anlamanızı istemem fakat, yolu doğru hatırladığınızdan emin misin leylek baba?
Bunu üzerine Leylek Baba:
-Tabii ki hatırlıyorum! Bundan şüphen olmasın.
Genç leylek, leylek babanın hatırladığından yine de emin değildi.
Göç etmek için doğru pozisyona geçildi. Yavru leylek hem ilk göçü olduğu için heyecanlı, hem de gittikleri için çok üzgündü. Genç leylek ise endişesini ve korkusunu yenmeye çalışıyordu.
Aradan altı saat geçti. Yavru leylek oldukça yorulmuştu. Leylek baba ise her zamanki gibi neşeli görünmüyordu. Anne leyleğin isteğiyle bir ormanda dinlenmeye karar verdiler. Yavru leyleğin istediği olmuştu fakat leylek baba düşünceli görünüyordu. Genç leylek yanına geldi. Durumun ne olduğu sordu. Leylek baba:
-Sen haklıydın evlat. Oldukça yaşlıyım ve şuan yolumu hatırlamaya çalışıyorum. Belki de geriye dönmek en iyisidir.
Genç leyleğin korktuğu başına gelmişti. Şimdilik bunu saklamaya karar verseler de bunu duyan yavru leylek ağlamaya başlamıştı bile.
En iyisinin geriye dönmek olduğu düşünüldü. Yavru leylek genç leyleğe doğru yaklaştı. Genç leylek:
-Bir şey mi istiyorsun?
-Geri mi döneceğiz?
-Öyle görünüyor.
-Annem bir sürpriz olduğunu söyledi. Ben de bu sürprizi oldukça merak ediyorum. Belki beni bencil biri olarak düşünebilirsin fakat bu benim ilk göçüm. İlk göçümün heyecansız geçmesini istemiyorum.
Genç leylek yavru leyleğin dediklerinden etkilenmişti. Kendi küçüklüğünü hatırladı ve bu yavrunun da ilk göçünün güzel geçmesini istiyordu. Bunun üzerine:
-Madem bu kadar çok istiyorsun, senin için eski göçlerimi hatırlamaya çalışacağım ve sana o güzel sürprizi göstereceğim!
Yavru leylek çok sevinmişti.
Genç leylek istediği zaman her şeyi yapabilirdi. Kendisine güvenerek, hatırlamaya çalıştı.
O gün güzel bir haberle leylekler yerlerini aldı. Çünkü genç leylek yolu doğru bir şekilde hatırladığından emindi! Yavru leylek, genç leyleğe güveniyordu. O da hemen uçmaya hazırlandı.
Düzenli bir şekilde göçlerine devam ederken, anne leylek sürprizin yaklaştığını fark etti.
Anne leylek: "Aşağıya bak!"
Yavru leylek bir şey anlamadan baktı. Baktığında, gördüğü o manzara muhteşemdi. Dağları, ormanları görebiliyordu. Fakat ondan daha ilgisini çeken şey, insanların ellerindeki bileklikleriyle onlara bakarak sevinmeleriydi. Yavru leylek:
-Anne, insanlar neden bize gülerek bakıyorlar?
-Bizim gelişimizi kutluyorlar yavrum. Çünkü onların bir dileğini gerçekleştirdik!
-Gerçekten mi? Bu harika! Umarım onlara uğur getiririm. Umarım istedikleri şeyler hemen gerçekleşir!
Yavru leylek çok sevinçliydi. Onun şu ana kadar aldığı en güzel, en anlamlı hediyeydi. Onun gülüşü göçü şenlendirdi. Fakat genç leylek gibi iyi kalpli, yavru leylek gibi doğaya bağlı ve sürüsü gibi umutlu leylekleri yetiştirmiş olan leylek babanın gururu, o göçü süsleyen en güzel şey olduğu şüphesizdi...
(
Göçdeki Sürpriz başlıklı yazı
ns-8hijx tarafından
29.03.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
