Online Üye
Online Ziyaretçi
Acıma sende kır kalbimi bitsin artık bu
Yolculuk.
Okyanusa açılan yorgun bir gemi misali.
Başı bozuk dumanlı fırtınaya yenik,
Düşmüş.
Yırtılmış yelkenleri kırık dümeni.
Dalgalar ezer geçer bu yorgun sinemi,
Derin suların kollarına bırak artık,
Bırak bu yorgun tükenmiş gövdeni.
Bir fırtınaya daha dayanamaz bu yorgun,
Gemi.
Bırak dibe çeksin seni,
Bu sonsuz uykuya karşı koyma kapat,
Gözlerini.
Bulamazsın artık seni anlayan birini,
Duyamazsın bir dost tesellisi,
Bırak dalgalara sarılma batsın bu gemi,
Nasılsa bitirdin, artık bendeki seni .
Kıyıdan uzaklaştıkça acım yüreğimi,
Kapatır.
Son nefes beni senden koparır.
Ufkumda uzaklaşan bu lânet olası şehir,
Değil.
Boşa harcadığım hayatımdır.
O güvenip yüreğimin kapısını açtıklarım,
Bu şehrin sokaklarında,
Her köşe başında bir anı bırakır.
Her kaldırım taşında bir izim,
Döktüğüm gözyaşlarım vardır,
Ve ıhlamur ağaçları beni sana hep,
Hatırlatır.
Uyku basıyor okyanus bedenimi sardı,
Sevdiklerim umutlarımı hayallerimi,
Geleceğimi çaldı.
Söyleyin şimdi sizden bana acıdan başka,
Ne kaldı.
söyleyin ulan söyleyin ne kaldı.
Bırak batsın bu gemi,
Nasılsa bitirdin artık bendeki seni.
Belliydi ulan belliydi,
Sözlerin gidişinin habercisiydi,
Beni böyle yarı yolda bırakacağın,
Acımadan, sırtımdan vuracağın,
Daha o ilk günden belliydi.
Sen ahvalimden habersiz başı bozuk,
Bir serseri.
Yüreğimi böyle kanatıp beni hüsrana,
Salacağın.
Daha o ilk günden belliydi.
Bırak batsın bu yorgun gemi kapansın,
Kapat gözlerini.
Sakın tutmayın ellerimi bırakın batsın bu,
Gemi.
Nasılsa bitirdin artık bendeki seni.
Meryem Keskin
15.04.2024