Eðitim alanýnda yapýlan en son geliþmelere göre öðretmenler kendilerini sorgulayarak þu sorulara cevap bulmalý diye düþünüyorum. Kendimizi ve yeteneklerimizi tanýyor muyuz? Mesleðimiz yaþam þeklimize dönüþtü mü? Ýþimizi severek yapýyor muyuz? Mesleðimizde kendimizi yeterli görüyor muyuz? Sabýrlý ve hoþgörülü müyüz? Planlý çalýþýyor muyuz? Çevremizle iyi iliþkiler içinde miyiz? Öðrencilerimizi özellikleriyle tanýyabiliyor muyuz? Ýþbirliðine açýk olup, daha iyi olmak için ne yapýyoruz? Toplumda sevilen biri miyiz? Öðrencilerimizi iyiye, baþarýya teþvik ediyor muyuz? Yaptýðýmýz iþten dolayý vicdanen rahat mýyýz? Öðrencilerimizle gereði gibi ilgilenebiliyor muyuz?

Sevgili meslektaþlarým! Öðrencilerimiz bir gün karþýmýza çýkarak bize þöyle demesinler. Sevginizi, bilginizi ve ilginizi bizlere yeteri kadar verebildiniz mi? Öðretmenim! Ne olurdu bize gülseydiniz? Halimizi, hatýrýmýzý sorsaydýnýz, yanaðýmýzý okþayýp, bizi sevdiðinizi söyleseydiniz, bize kendinizi sevdirip gönlümüzü kazansaydýnýz, öðüt verseydiniz de kötü insan olarak karþýnýza çýkmasaydýk. Niçin bunlarý bizden esirgediniz?
Þefkat dolu kucaðýnýzý açýp, yüzümüze gülüp bizi mutlu etseydiniz. Ne olurdu öðretmenim! Bizimle ilgilenseniz, ismimizle hitap edip, saçlarýmýzý okþayýp þefkatinizi esirgemeseydiniz.

Öðretmenlik peygamberlik mesleðidir. Bir öðretmenin ödülü yetiþtirdiði öðrencileridir. Öðretmenin gönlü sevgi ile dolu, vicdaný huzurlu, mesleðiyle onurludur. Öðretmen insaný eðitir, ona þekil, ilim ve ahlâk verir. Ne mutlu o öðretmenlere ki, pýrýl pýrýl bir gelecek kuruyor, tertemiz bir nesil yetiþtiriyor, gönülleri olgunlaþtýrýyor, sevgiyi, saygýyý, doðruluk ve dürüstlüðü öðretiyor ve binlerce öðrencisinden dualar alýyor.

Öðretmenlik temiz, itibarlý ve eskimeyen bir meslektir. Öðretmenlik leke götürmez. Öðretmen iyi eðitim almýþ, iyi bir kiþilik ve karakter sahibi olmalýdýr. Öðretmenin elindeki ham madde insandýr. Onu en iyi þekilde yetiþtirmelidir. Öðretmen bilinçli olursa hayatý anlamlý olur. Dilinde lezzet çoðalýr, yüreðinde mutluluk ateþleri yanar ve içi huzurla dolar. Ýyi ve faydalý iþler yapma þansý en çok olanlar öðretmenlerdir. Elindeki hamur insan olduðundan onu çok iyi tanýmasý gerekir.

Konfüçyüs: “Öðretmenler baktýðýnda berrak görmeyi bilirler, dinlediklerinde iyi duymayý becerirler, görünüþleri bakýmýndan sýcak olmayý düþünürler, davranýþlarýnda saygýlý olmayý isterler, konuþmalarýnda doðru olmayý düþünürler, iþlerinde ciddi olmayý esas alýrlar, kuþkuya düþtüklerinde sorularý nasýl soracaklarýný bilirler, öfkelendiklerinde çýkýþ yolu ararlar, kazancý gördüklerinde adaleti unutmazlar, kendilerini deðil, öðrencilerini düþünürler.” diyor.

Öðretmenlik sevgi mesleðidir. Gönlü sevgiyle dolu, öðrencilerini çok seven öðretmeni öðrencileri unutmazlar. Öðretmen bir sevgi pýnarý olarak ömrünün sonuna kadar gürül gürül akmalý, çiçeklerini sulayýp büyütmeli, onlarý hayata hazýrlamalýdýr. Öðretmen bilgiden önce sevgi ve hoþgörüyü vermelidir. Sevgi temeli üzerine kurulmayan eðitim gerçek bir eðitim deðildir. Öðretmen seven ve sevmesini bilendir. Öðretmen belli bir disiplin anlayýþý içinde olmalýdýr. Öðretmen sadece bir insan yetiþtirmiyor, bir gelecek hazýrlýyor, sevgiyle kurulan bir dünyada yaþamak ne kadar güzel olur deðil mi?

Sevmek, duygulara ortak olmak, sevinçleri paylaþmak, gözyaþlarýný bölüþmek, eðitimde önemli izler býrakýr. Öðretmen sevgi, hoþgörü ve güzelliði kendisi yaþamadan öðrencisine yaþatmalýdýr. Eðitimcilerin bir sevgi haritasý olmalý ve bu haritadan yararlanarak yollarýna devam etmelidir.