Bir yazýma yorum yapan bir kiþi, bir soru sormuþ bana: Baþka iþin yok mu?

     Baþka iþlerim var, elbette. Ama, hiçbirisi o kadar önemli ve yaþamsal deðil.Bir iþte çalýþýyorum, ekmek, giysi ve barýnmak için. Günde üç öðün yemek yiyorum.Su içiyorum.Televizyon izleyip, çay içiyorum. Belki, arada bir dolaþýyorum.seviniyorum,gülüyorum, aðlýyorum. Olmaz mý, çok iþim var.

    Ama,bir iþim var ki! Çok önemli. Benim yaþamamdan daha önemli,özgür olmak.Ve özgür olmamý kime ve neye borçluyum? Sizce? Özgür olmamý Atatürk’e ve Türk Dili’ne borçluyum. Neden mi? Çünkü, Atatürk Ulusumuzla birlikte savaþtý ve kazandý.Sonra, dilimizdeki yabancý sözcüklerin egemenliðine son verdi. Egemenlik diyorum. Çünkü, Doðu’dan Arapça-Farsça, Batý’dan Fransýzca-Ýngilizce saldýrýlarýna uðramþtý dilimiz. Nerdeyse, ya araplaþacaktýk-Farisilecektik ya da Ýngilizleþecektik-Fransýzlaþacaktýk. Dil uluslarýn en önemli süreklilik kaynaðýdýr.Her bir sorunumuzu dille paylaþýrýz.Geçmiþimizi araþtýrabilmek için, iyi bir Türkçeye gereksinimimiz var. Halk þiirini ve ulusumuzun duru pýnarlar gibi akýcý halk yapýtlarýný anlamak,özümsemek için yalýn bir Türkçe bilmemiz gerekir.

   Hiç düþünebilir misiniz, Arapça konuþan bir Türk. Ya da Ýngilizce, fransýzca konuþan bir Türk... Ben Türküm dese inanabilir misiniz?Burada demek istediðim dilini tamamen unutarak baþka uluslarýn dilini kullananlar, daha doðrusu kendi öz benliðinden uzaklaþanlar. Onun için benim en önemli iþim Türkçe’yi düzgün kullanmak ve elimden geldiðince düzgün kullanýlmasýný saðlamak.Olanaklar çerçevesinde en arý Türkçe konuþmak isterim.

   Onun için kim, Ulusunun yüzyýllarca ayakta durmasýný istiyorsa, O’nun diline özen göstermesi gerekir.Bu en az sanayide, ekonomide kalkýnmak kadar önemli.