Seni sende deðil
Kendimde yaþamaktý istediðim

Hiç dokunmadan ellerine
Alemin sýrlarýný seyretmek gizeminde.
Uzak bahçelerden dinlemek sesini
Esrik çengilerin naðmeleri gibi
 
Uçurumlarý meczeden gözlerinde
Soðuk bir iklimde olsa sensizlik
Tutunup kabilmek  bir ucundan hayata,ökse otlarýnca

Ve zamanýn ve kainatýn bir yerinde
Kalplerin buluþtuðu yerde
Seninle
Bütün  ateþlerinde yakýlmak   aþkýn
Tek nefeslik ömürler içinde.

Ýhtimal ki
Ezelden mazruf bir sýrra müptela, sana olan aidiyetim.
Ve ihtimal ki
Bir sürgün gemisiydim
Karanlýk denizler gibi, içine çekti beni gözlerin
Ne  deniz feneri ne de bir yýldýz aradým seyrederken
Lanetlediðin limanlara uðramadým.

Bir sýrrýn kalbini tutmak istedim sadece
Neden acýyordu içim sana bakarken
Ruhun ruhuma ne anlatýyordu ki
Adýmýn mecralarýnda
Çok eskiden yaþayýp ölmüþ bir çocuk
Korkularýný doðuran geceye aldýrmadan
Karanlýk içiyordu bakýþlarýndan.
Ve neden
Caný ne kadar çok yanarsa
O kadar çok seviyordu seni.

Ellerin söylemezdi bana bu sýrrý dokunsaydým
Misali alemdendi ki onlar
Hakikatte laldi.
Ruhuna açýlan kapýnýn ardýnda saklýydý
Serair  dolu sekinesi aþkýn
Ve anladým ki
O kapýnýn ardýnda
Ne sen nede  ben vardým.

Mustafa Kemal Serhatlý.