Online Üye
Online Ziyaretçi
Ay, doğurganlığına küskün
Işığıyla kırıyor zincirin halkasını!
Gün utanmasın diye yüzsüzlüğünden
Başıbozuk
Başı-sonu bir esaret kilitliyor şahmeranına.
Bir küsüp
Bir öpüyor çekimlik saçlarını
Siyahında beyaz sicimden bir kilim dokuyor
Kırmızıya mor düğümlerden salıncak yapıp
Çiçek bozgunu bir yıldırım düşürüyor
Kahramanına.
Uyduruk hikâyelerden besleniyor gökyüzü
Bulut pamuk,
Yıldız ayna,
Güneş düş!
Ay, doğduğu günden bu yana
Böyle karanlık
Güçbelâ, dehlizlerden çıkmak için
Aynası yıldız
Örtüsü saman/yolu
Işığı gündüz.
Yazarın
Sonraki Yazısı