Online Üye
Online Ziyaretçi
Kendime katlanamıyorum
Ve kendimle yaşamak oldukça zor.
Yeni yıldan dileğim bir an önce kendimden kurtulmak.
Bu nasıl olur bir fikrim yok.
Gökyüzüne ulaşmak isteyen bir çakıl taşı gibiyim
Ya da dünyayı sırtlamak isteyen bir karınca gibi.
Hüzün ya da kasvet değil bahsettiğim,
Yalnızlıktan herkes gibi şikayetçi değilim.
Dediğim gibi;
Kendime katlanamıyorum.
Kendimden kurtulmak istiyorum.
Canımı sıkan yalnızca aynadan yansıyanlar değil,
Ya ses tellerimden uzanan titreşime ne demeli?
Suratımı ve ellerimi anlatmayacağım bile.
Düşündüğünüz gibi ergenlik çağında da değilim,
Benimki yalnızca insani bir eğilim.
Bir kar tanesi olsaydım gökyüzünde süzülen,
Bir yağmur damlası belki de toprağın hasretle beklediği,
Bir kaç saniye içinde kaybolan deniz köpüğü yalnızca.
Tırtıl hayatı yaşadığım yeter,
Ne zaman kelebek olacak bu çirkin bedenim
Ve ben ne zaman huzura ereceğim?
Artık kendime katlanamıyorum
Dedim ya kendimle yaşamak oldukça zor.
Yeni yıldan dileğim yepyeni bir ben bağışlaması.
Aynadaki aksimde kalsa olur,
Ses tellerimdeki titreşim
Ve suratımın biçimsizliği de.