Kendinden ve birden baþka böleni olmayan asal bir padiþah tahtta idi o sýralar Konsantrepoliste. Ordu patiska seferini bir dahaki sefere býrakmýþ, Konsantre birinci ligi tatile girmiþ Bamya spor ve Lahana idman yurdu taraftarlarý fikirsiz fütursuzca ellerinde takýmlarýnýn sembolü takke ve külahla dolaþýyordu Karaköy civarýnda. Parasý olanlar haliç civarýnda arzý endam eðliyor, ilginçtir bunu parasý olmayanlarda yapýyordu. Ýþte tam bu arzcýlarýn endamcýlarýn eyyamcýlarýn içinde biri paralý diðeri beþ parasýz iki genç devþirme de seyir halindeydi. Lokmansuyla Cavitcan. Lokmansu küçük yaþta yetiþmesi için verildiði zengin bir toprak aðasýnýn sayesinde para sýkýntýsý çekmemiþ, katýldýðý bir kuþatma sýrasýnda topu kendi kalesine ateþlediðinden sebep ordudan ihraç edilince içgüveysi mertebesine yükselip aðanýn ortanca kýzýna yapmýþtýr sonraki ortalarýný. Cavitcan ise makus talihini son ana kadar kýramamýþ, hem zengin ailesinden koparýlýp peltek, yoksul bir köylünün yanýna verilmiþ, orada yancýlýk stratejisi dersleri almýþ hem de peltek bir adamdan dinlediði içindir ki bütün sureleri yanlýþ öðrenmiþtir. Gerçi bu pelteklik ilerleyen yýllarda Cavitcanýn velinimeti olmuþ, bir bedava ziyafet deyip oturduðu mevlit masasýnda Fatiha suresini titreyerek okumaya çalýþmasýný iman bütünlüðü sanan þeyhülislamýn kýzýna damat alýnmýþ. Aksarayda tuhaf þeyler satýlan dükkana ortak edilip ilk tuhafiyenin de kurucularý arasýna sokulmuþtur. Neyse biz hikayemize dönelim, iþte bu iki can yoldaþý haliç civarýnda yürürlerken bir kalabalýða rastlarlar, Lokmansunun ne iþimiz var diretmesine karþýlýk içindeki avantacýlýðý bastýramayan Cavitcan sayesinde bedava bir þey daðýtýyorlardýr umuduyla limanda tezgah açmýþ bir Ýngiliz denizcinin masasýna kýyý kýyý yanaþýrlar. O zamana kadar hayatlarýnda iskambil kaðýdý görmeyen halk konsantre bir þekilde masaya odaklanmýþtýr. Tahmin ettiðiniz üzere þehrin ismi de o günden sonra deðiþmiþtir. Denizci baðýrýyordur ‘Find the black take the money’ o sýralar kimse Ýngilizce bilmediðinden bu denizci adamcaðýzýn kalabalýða derdini anlatayým derken kahrýndan öldüðü söylenir. Adam ölünce ölüm hak miras helal deyip Cavitcan kaðýtlardan birini cebine sokar. Biraz sonra oturduklarý bir çayhanede Cavitcan elinde tuttuðu kaðýttaki parlak adamýn vale olduðunu öðrenir ve baþlarlar Lokmansuyla þakalaþmaya. Sen valeydin ben valeydim iþ giderek sarpa sarar. Ýlk tokadý kim yemiþtir ilk tekme kimden çýkmýþtýr hala bir muamma gerçek olan þu ki kendilerini o vakitler Galata kadýsý olan büyük büyük dedem Güleçerzade Necip Paþanýn karþýsýnda bulurlar. Necip Paþa adil ama tuhaf kararlarý olan bir kadý olarak anýlýrmýþ bütün Konsantrepolis hudutlarýnda. Ayný zamanda bir musiki grubunda kanun çalan bu zatý þahane ilk rap-musikinin harmanlayýcýlarýndandýr. Bir þehzade sünnetinde musikiyi yanlýþ yerden heceleyip padiþahýn ‘mu neyi? ’ sorusuna verdikleri cevap sonlarý olmuþ bütün grup üyeleriyle kelleleri cellat Kara Rýfkýya teslim etmiþlerdir. Velhasýl büyük büyük dedem rahmetli Güleçerzade Necip Paþa bir birlerini periþan eden bu genç devþirmeleri karþýsýnda görünce önce tebessüm etmekten kendini alamamýþ sonra valeyi ortadan ikiye bölüp gençlerin kulaklarýna küpe yapmýþ. Bununla da yetinmeyen büyük dedem Lokmansu dönüp sen takkeni Cavitcana ver külahý da al demiþ. Öylelikle 13 Þubat sen valeydin gününde dostlar arasýnda hediye alýþ veriþi gelenekselleþip bir sevgi günü olarak kutlanmaya baþlanacakmýþ ki dedemin aklýna eþi Hacý Rukiyeyi kapalýçarþýya götürme sözü gelmez mi. Demiþ ula kýzanlar biz bu günü yarýn kutlasak nice olur…. Ýþte o günlerde sevgi günü olarak kutlanan sen valeydin gününün hüzünlü bir o kadar da gurur yüklü hikayesi, yolunuz düþerse Konsantrepolis civarýnda arkeoloji müzesinde baþsýz göreceðiniz mermer heykeller rahmetli büyük dedem ve grup üyelerine aittir. Ruhlarý þad olsun…
NECÝP GÜLEÇER