Ters yokuþa bile, düzden akardýn,

Gönül vadisine akmayý bilsen.

Sönmüþ her alevi özden yakardýn,

Gönül ateþini yakmayý bilsen..

Girdiðin gönül’ü mamur ederdin,

Sevdiðin herkesi, memur ederdin,

Bastýðýn topraðý imar ederdin,

Gönül bahçesini ekmeyi bilsen..

Gül ekerdin toprak edip kayayý,

Koklatýrdýn gönle düþen dünyayý,

Yorumlardýn sence en zor rüyayý,

Her gece düþüme girmeyi bilsen..

Yarýþýrken hayat denen kulvarda,

Arar mýydýn olsa, baþka kullarda,

Yorulmazdýn hakka, giden yollarda,

Dizlerine derman bulmayý bilsen..

Attýðýn adýmlar, sayýlsa her gün,

Film olup sunulsa, koskoca ömrün,

Ha bugün yaþadýn, ha dünden öldün,

Boþ geçen zamana yanmayý bilsen..

Elinde mi gönlün ele sevdirmek,

Elde olan bence bir gönle girmek,

Girdiðin gönül’e sevgiler ekmek,

Gönlündeki gülü sunmayý bilsen..

Var olan her þeyin var ise sonu,

Varlýðý yok saymak deðildir konu,

Hikmet daðýlýrken, yapýlmýþ sunu,

Verilen gizliyi almayý bilsen..

Etrafýnda her þey, aþikâr iken,

Düz yolda yürürken saplanýr diken,

Ýbretlik her bir þey saklanýr iken,

Gönlündeki gözle bakmayý bilsen..

03.03.2008

Necati ÞÝMÞEK

Ankara