Bitip giden bir aşktan

Geriye kalan küller bunlar

Döküldükçe dökülen.

 

Pişmanım;

Çığlıklarının hiçbirini duymadım.

Hep kulaklarımı tıkadım.

Nasıl bir körlüktür ki bu aşk

Kendi sesimi bile yabancı saydım.

 

Şimdiyse heybemde kalan

Ne diye bakmaktayım:

Koca, koskoca bir hiç!

Değdi mi peki bu kadar 

Hırpalanmaya?

Kaybettiğim insanlara?

 

Ben;

Sen diye hep ona sarıldım!

Ki;

Sen değildi hiçbir adam.

(Sen gibi değildi hiçbiri.)

 

Aşk diye sarıp sarmaladığım

Komedinin külleri

Üzerine savrulur şimdi

Zamanın yelleri tarafından.

Pişmanlığım ellerimden kanar

 

Oysa hep sen haklıydın.

Bense hep kendime kandım!

Şimdi hep kanar dizlerim

Dilimde paralanır

Acı sözlerin jiletleri.

 

Peki sen adam;

Alır mısın beni yine kollarına?

İzin verir misin yine

Sesine sığınmama?

 

Elif Ayvaz

09 Nisan 2011 

( Bir Aşkın Külleri başlıklı yazı elif-ayvaz tarafından 4/13/2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.