Bitip giden bir aşktan
Geriye kalan küller bunlar
Döküldükçe
dökülen.
Pişmanım;
Çığlıklarının
hiçbirini duymadım.
Hep
kulaklarımı tıkadım.
Nasıl bir
körlüktür ki bu aşk
Kendi sesimi
bile yabancı saydım.
Şimdiyse
heybemde kalan
Ne diye bakmaktayım:
Koca, koskoca
bir hiç!
Değdi mi peki
bu kadar
Hırpalanmaya?
Kaybettiğim
insanlara?
Ben;
Sen diye hep
ona sarıldım!
Ki;
Sen değildi
hiçbir adam.
(Sen gibi
değildi hiçbiri.)
Aşk diye sarıp
sarmaladığım
Komedinin
külleri
Üzerine savrulur
şimdi
Zamanın
yelleri tarafından.
Pişmanlığım
ellerimden kanar
Oysa hep sen
haklıydın.
Bense hep
kendime kandım!
Şimdi hep
kanar dizlerim
Dilimde
paralanır
Acı sözlerin
jiletleri.
Peki sen adam;
Alır mısın
beni yine kollarına?
İzin verir
misin yine
Sesine
sığınmama?
Elif Ayvaz
09 Nisan 2011