Evren sevgi üzerine yaradýlmýþ iken,þu geldiðimiz konum ne acý. Artýk toplumca bir birimize güvensiz sevgisiz olduk, yaþým çok olmamasýna raðmen büyüklerimin ve onlarýn yaþamlarýnda dostluk,saygý ve güvenin ön planda olduðunu duyar ve o dönemin evladý olmaktanda çok mutluyum.

Ya þimdi ? Toplumca birbirimize konuþarak deðil istemediðimiz þeyleri þiddetle,asabi bir þekilde ifade eder olmadýkmý ? Kaldý ki bunu bizleri temsil eden en baþta ,Büyük Millet Meclisi’ndeki Vekillerimiz bile yapmakta,birbirimize olan ne saygýnlýðýmýz nede sabrýmýz kalmýþ.

Aile içi þiddetten tutunda,sokaklarda bu vatanýn çocuklarý polise,kendi ülkesinin malýna deðerlerine taþlarla sopalarla saldýrýr hale gelmiþ. Bu öncelikle Aile içinden daha sonra akraba,çevre,eðitim süresi gibi uzatabileceðimiz bir yol boyunca yaþamýmýzdan sevginin eksikliði deðil midir ?

Bizler bu toplumun bireyleri olarak,bu ülke bizim,milli deðerlerimizi askerimizi polisimizi sahiplenmeli,çocuklarýmýza ilk önce sevgiyi öðretmemiz gerekmez mi ?

Ortada sosyolojik bir gerçeðimiz var,toplum birbirine güvenmeyen þiddete meyleder hale gelmiþsek bir an önce kendimizi toplamak önce hanemizden sonra çevremizden sorumlu olduðumuz gibi birþeyler yapmamýz gerek..

Türk milleti Örf, Kültür, Çaðdaþ düþünceli, Ýlkelerine baðlý, milli duygularý yüksek bir toplumdur, bizleri bozmalarýna aramýza fesatlýk sokmalarýna izin vermemeliyiz. Hepimiz hangi Din,Irk üzerine yaþýyorsak birbirini seven saygýlý bir toplum olduðumuza inanýyorum...

Konunun baþýnda belirttiðim gibi. Evren sevgi üzerine yaradýlmýþ. Sevgi gözüyle bakalým birbirimize.Sevgiyle kazanýlmayacak hiç bir þey yoktur..


Sevgiyle dostça kalýnýz