Ben, 1979'da, Zafer Ýlkokulunda 5. sýnýfta okurken o yýl Dünya Çocuklar yýlý ilan edilmiþti. Bilmiyorum yaþýyor mu, yaþýyorsa Allah uzun ömür versin Ahmet Özlü diye bir hocamýz vardý. Bana bu konuyla ilgili bir þiir yaz dedi. Þiir yazmaya ilk defa öyle baþladým. Daha sonra da þiire devam ettim.

Lise’yi Çorum Ýmam Hatip Lisesinde okudum. Kültür Edebiyat Kolunda gönüllü olarak sürekli görev aldým. Ahmet Yetim hocamýz bu kolun uzun yýllar sorumluluðunu yaptý. Onun teþvikleriyle okulumuzu temsilen bir çok yarýþmaya katýldým, bazý dereceler yaptým. Ahmet Yetim hocamýzdan þiirle ilgili ilk temel teknik bilgileri öðrendim. Ama itiraf edeyim ki Edebiyat hocalarýmýzdan ayný ilgi ve alakayý göremedim.

Üniversite yýllarýnda çok þiir yazdým. Burada da Türk Dili dersi hocamýz benim yazdýðým bir þiiri bir arkadaþýn defterinde görmüþ. Þiiri okuyunca bu þiir kimin diye sormuþ. O arkadaþ ta beni gösterdi. Yanýma geldi, “þiir yazýyormuþsun, bu þiir hoþuma gitti, dersten sonra seninle görüþelim” dedi. Görüþmemizde benim teknik olarak eksiklerimi, hatalarýmý bir çýrpýda bana gösterdi. Bunlara dikkat edersen bence iyi bir þair olabilirsin dedi.

Bu hocamýzla görüþtüðüm bu 5-10 dakika sonunda benim þiir dünyam tamamen deðiþti. Artýk yazdýðým eski þiirlerin, basit ve teknik hatalarla dolu olduðunu anlamýþtým. Dolayýsý ile bu tarihten önce yazdýðým þiirleri sadece bir amatör karalama olarak deðerlendiriyorum.

Hale: Ama þiire de böyle baþlanýyor. Bu yaþlarda...

Tabii ki. Önemli olan çok þiir yazmak mý? Hayýr, çok þiir yazmak önemli deðil ama insan bir þey üzerine ne kadar çok alýþtýrma yaparsa onu o kadar iyi pekiþtiriyor. Onu öyle düþünmek lazým…

Þiire baþlamamýn nedenlerini düþündüðüm zaman... Kendi iç dünyamla ilgili sanýrým. Ýnsanýn kendi iç dünyasýnda kendi kendisiyle konuþabilmesi… Sürekli yaptýklarýný hesaba çekip, yapmak istediklerini, hayallerini kafasýnda canlandýrmasý, tabiri caiz ise kendi iç dünyasýyla kontak kurmasý sonucu oluþan hal þiiri oluþturuyor sanýrým.

Bakýyorsunuz bir çocuk biraz içe kapanýk ise -bu tamamen soyutlanmýþ þekilde deðil, çünkü o zaman da hiç bir þey yapamaz- yaþadýklarýný, gördüklerini kafasýnda sorguluyorsa onda da bir sanat istidadý baþlýyor. Þiir yazýyor. Ýþte insan bazý olaylarý görecek, bazý þeyleri okuyacak, olaylarý yaþayacak, onlarý kendi dünyasýnda, hafýzasýnda bir daha temize çekecek ve ondan etkilendiklerini, içinde kalan tortularý o zaman belki basit de olsa kelimelere dökecek. Þiir böyle doðuyor. Ben de böyle baþladým þiire.

Hale: Ýyi bir okur musunuz?

Çok okurum ama iyi bir okur olduðumu düþünmüyorum. Çünkü iyi bir okurun bence okuduklarýný hafýzasýnda tutmasý gerekir. Bende biraz unutkanlýk var. Gerçekten okumayý çok seviyorum. Diyelim ki bir yerde beklemeniz gerekiyor, ben beklemekten çok sýkýlýrým ama elimde bir þey varsa, bir takvim yapraðý, cebimdeki eski bir notum, o andaki herhangi bir þey, okurum. Çok kitabým var. Hanýmla da bu yüzden biraz tartýþýyoruz. (gülüyor)

Þiir konusunda da þunu rahatlýkla söyleyebilirim; binlerce þiirim olana kadar keþke binlerce þiir kitabý okumuþ olsaydým.

Ama þiir okumak, sadece bir þiiri okuyup geçmek deðil. Bu da yanlýþ anlaþýlýyor herhalde. Þiiri okumak aslýnda þiiri iyice didik didik etmektir. Biz sadece okuyup geçiyoruz. Bunu ben de yapýyorum maalesef. Bakýyoruz, tarzý hoþumuza giderse onunla ilgileniyoruz. Ama okuyup geçmemek lazým… Aslýnda þiir okumak çok farklý bir þey…

Hale: Peki, hangi þairleri takip ediyorsunuz, hangi þairleri beðenerek okuyorsunuz?

Benim ilk dikkatimi çeken þair Mehmet Akif Ersoy ve tamamýyla okuduðum ilk þiir kitabý da Safahat'týr. Daha sonra Abdurrahim Karakoç ve Necip Fazýl... Beni en çok bu üçlü etkilemiþtir. Abdurrahim Karakoç'u halk edebiyatý tarzýnda -ya da bilmiyorum edebiyatçýlar ne der ama modern halk edebiyatý tarzýnda- ben onu bir idol olarak görüyorum. Özellikle hiciv ve taþlamalarý çok hoþuma gidiyor. Karakoç’tan çok etkilendim. Özellikle Vur Emri, Dosta Doðru, Sularý Islatamadým gibi eserlerini çok okudum.

Yine Necip Fazýl beni etkileyen bir baþka þair ve onun gönül dünyamda müstesna bir yeri vardýr. Gerek sanatýyla, gerek fikirleriyle, poetikasýyla Necip Fazýl'ý þiirde bir zirve olarak görüyorum. Onun taklit edilebileceðini de pek sanmýyorum.

Yeni þairlerden mesela Cemal Safi, hoþuma gider. Kenan Bey’in (Yaþar) þiirlerini gerçekten beðeniyorum. Ýlk Kitabýný, 2005'te çýkan kitabýný okuduðumda 'güzel bir þiir kitabý okudum, bu zamana kadar okuduðum þiir kitaplarý içerisinde en güzeliydi' dedirtti.

Artýk günümüzde þiir anlayýþý çok deðiþti. Hep eski, ayný þeyleri okumak ta belki bir kýsýr döngü sayýlabilir.

Ortalýkta biraz fazla þiir ve þair var. Ýnsanlarda iyi cesaret var. 50 tane þiiri olan hemen kitap basýyor. (gülüyor) Ben, -bu sene 30. yýl- bu sene ilk kez bir þiir kitabý çýkarmaya niyetlendim. Þakir Çýplak hocamla görüþtük geçenlerde. "Þiir kitabý basma zamanýn gelmiþ artýk, þiirlerini kitaplaþtýr." dedi. Bu söz de benim için de sevindirici oldu.

Þiiri herkes okuyor, dergide yayýnlýyoruz insanlar okuyup geçiyor ama þiirden anlayan insanlarýn okuyup da takdir etmesi, yön vermesi daha sevindirici.

Hale: Ne zaman çýkacak kitap?

Bu yýl çýkarmayý düþünüyoruz, bakalým. Tabi nasip. Yalnýz çok ince eliyoruz, þurada hatamýz olmasýn, bu þiiri koyalým mý koymayalým mý, þu bölüm olsun mu olmasýn mý filan. Bakalým yani.

Hale: Edebiyat dýþýnda bir mesleðiniz var, ziraat mühendisisiniz. Edebiyatla hiç ilgisi olmayan bir mesainiz var. Bunun dýþýnda da yazmaya ve okumaya vakit ayýrýyorsunuz. Nasýl dengeliyorsunuz bunu? Keþke tek iþim yazmak olsaydý dediðiniz oluyor mu?

Aynen söyledikleriniz oluyor. Ben Ýmam Hatip Lisesini bitirdiðimde hedefim tarih, edebiyat veya ilahiyat okumaktý. Ancak ailemin yönlendirmesi ile –babam Tarým Ýl Müdürlüðünde çalýþýyordu- Ziraat Fakültesine girdim. Aslýnda bu okula giriþim tamamen bir tercih hatasýydý. Hatta okula gittiðim gün ben okulu býraktým, çok ilginçtir. Sabah Erzurum'a gittiðim otobüse ayný gün akþam binip geri döndüm. (gülüþmeler) Geldim buraya, babam þaþýrdý. "Hayýrdýr" filan dedi. "Ben" dedim, "okula gitmeyeceðim, ziraatçý olmak istemiyorum. Ya edebiyatçý olacaðým ya da ilahiyatçý olacaðým." Tabi ertesi gün bizi geri gönderdi. (gülüyor)

Ama ben yine de bu mesleðimi de seviyorum, o da ayrý. Mesleðimle ilgili de “Süt Sýðýrcýlýðý ve Yem Bitkileri Tarýmý” isminde yayýnlanmamýþ bir kitabým var. Yani yazmayý sadece edebiyat açýsýndan deðil, kendi mesleðimle ilgili de yazmayý çok seviyorum.

Hale: Dergicilik zor bir iþ… Küçük þehirde dergicilik yapmak daha da zor… Aþkýn E-Hali'nin uzun ömürlü ve baþarýlý olmasýnýn sýrrý nedir?

Baþarýnýn sýrrý ilk önce sevmekten geçiyor. Ýþe gönül vermek, onu ciddiye almaktan geçiyor. Baþta dergimizin sahibi Kenan Yaþar ve diðer arkadaþlar edebiyatý gerçekten sevdiklerinden, bu iþe deðer verdiklerinden bu dergi ortaya çýktý ve 15. sayýsýyla hala ayakta.

Kenan Beyle önceden tanýþýyorduk ama ben Kenan Beyin þiir yazdýðýný bilmiyordum, o da benim edebiyatla uðraþtýðýmý bilmiyormuþ. Kenan Bey ilk þiir kitabýný yayýnlayýnca edebiyatçý yönlerimiz ortaya çýktý.

Ben Aþkýn E-Hali'nin ikinci sayýsýndan itibaren dâhil oldum. Dergiyi ilk gördüðümde "Bu dergi nerede çýkýyor" dedim. "Biz çýkarýyoruz" dedi. Kenan Bey, 'Bizim dergiye seni de dâhil edelim, þiirlerini getir, yazý yaz" filan dedi. Ben aslýnda þiir haricinde yazmayý, öyküyü, denemeyi de býrakmýþtým, sadece þiirle ilgileniyordum. Aþkýn E Hali’ne bu þekilde dahil oldum.

Dergicilik -dediðiniz gibi- çok zor. Bir kere, dergi okuyucuyla ayakta kalýyor, abone sistemiyle ayakta kalýyor. Geçmiþte de Erzurum'da çýkan dergilere yazý götürüyorduk ama onlar yayýnlamýyorlardý. Bu dergilerin kendi kadrolarý vardý. Kendi yazarlarý dýþýndakilere yer kalmýyordu.

Çorum gibi ufak bir çevrede 48 sayfalýk bir dergi çýkarmak kolay deðil. Çorum'da edebiyatla uðraþan kiþileri saymaya kalksanýz, herhalde 15–20 kiþi sayarsýnýz. Onlar da zaten bilinen insanlar. Bu insanlarýn da hepsi bir araya gelemiyor, herkes bir dergi çatýsý altýnda toplanamýyor. Büyük bir cesaret… Aslýnda Kenan Bey'in fedakârlýklarýyla, rahmetli Paþa (Çeten) Aðabey ve Metin (Demirci) aðabeyin de heyecanlarýyla devam ediyor. Bugünlerde derginin 15. sayýsý çýkmak üzere. Biz de katkýlarda bulunuyoruz. Ama gerçekten zor...

Hale: Sizce þiire ve edebiyata hatta edebiyat dergilerine raðbet var mý?

Geçenlerde bir yazý okumuþtum: "Þiire yeteri kadar ilgi var mý?" diye sormuþ bir þair. Diyor ki; "Þiire ilgi var ama þiirin alýcýsý az, satýcýsý çok." Herkesin þiir yazdýðý bir ortamda herkes kendi þiirini okuyor. Ýnanýn bazen öyle þeyler oluyor ki; dergiyi alýyor, 48 sayfa içerisinde adam açýyor kendi þiirini ya da yazýsýný okuyor, kapatýyor. "Bu adam ne yazmýþ, benim dergideki yazar arkadaþlarým kimdir, kimler sürekli yazýyor?" demiyor. Yani bir pazar düþünün, herkes bir þey satýyor. Ama herkes satýyor, alýcý yok. Edebiyat dergiciliði de böyle. Þunu da söyleyeyim; dergiyi görenler Çorum'da çýktýðýna inanmýyorlar.

Çorum’da dergicilik gerçekten bir cesaret iþi… Ama o cesaret tamamen edebiyatý sevmekten, Çorum'a bir katký yapmayý istemekten kaynaklanýyor. Çorum'da geçmiþte çýkmýþ dergiler var. Belki onlar ilk çýktýðýnda da bazý insanlar deðer vermediler, burun kývýrdýlar ama bakýyorsunuz bugün onlar bu þehrin hafýzasý niteliðinde.

Hale: Daha öncesinden de dergicilik tecrübeniz oldu mu?

Daha önce de söylediðim gibi ben Ýmam Hatip'te okurken Kültür Edebiyat kolunun müdavimlerindendim. Sedat Akçakoyunlu ile filan ayný dönemiz. Ahmet Yetim hocamýz vardý. O da kolun yöneticisiydi. Okul gazetesi, duvar gazetesi filan çýkarýyorduk. Bazen öyle oluyordu ki; tek baþýma bütün gazeteyi o ay ben çýkarmak zorunda kalýyordum. Yayýncýlýk da oradan geliyor demek ki. Bunun yanýnda Gülpýnar ve Mýsralarýn Dili dergilerinde yazarlýk yaptým.

Hale: Sizin müzikle de ilginiz var. Bestelenmiþ þiirleriniz var. Þiirin de bir müziði var aslýnda. Müzik ve þiir birbiriyle çok iliþkili… Bu iki sanatla ilgili ne düþünüyorsunuz?

Benim ortaokul, lise yýllarýnda þiiri bu kadar benimseyip üzerine düþmemde, -kendime þair sýfatý takmayayým ama- bize þair denilmesinde müziðin gerçekten çok büyük etkisi var. Müziðin bendeki etkisi belki dergimizde yazan diðer þairlerden çok daha fazladýr. Ben müziði çok seviyorum.

Bizim yetiþtiðimiz dönemlerde Türk müziðinin -halk müziði ya da sanat müziði olsun hatta pop müzik, arabesk müzik olsun- en güzel örneklerinin verildiði yýllardý. Türkiye, o zamanlar çok büyük sýkýntýlardan geçiyordu ayný zamanda. Olaylar, sað-sol çatýþmalarý vardý, köylerden þehirlere göçler baþlamýþ, yine ayný þekilde yurtdýþýna göçler baþlamýþtý... Biz de aile olarak memleketimizi býrakýp Ankara’ya taþýnmýþýz. Ýlkokul 4 e kadar ben Ankara’da okudum. Bunlarýn etkileriyle gurbet, hasret duygularýnýn aðýrlýklý olduðu týnýlar, insanlarýn þehirlere adapte olmada yaþadýðý zorluklarý iþleyen melodiler o zamanki müziði þekillendirdiði gibi, benim de duygusal yönüm bunlarla besleniyordu. O güzel örneklerle büyüdüðümüz için onlara karþý bir heves vardý. Ben müziði o yüzden çok seviyorum. Bundan dolayýdýr, ben daha çok bir hece þairi oldum. Serbest tarzda þiirler yazsam da aðýrlýkta hece þiirleri var.

Müzikle þiirin örtüþmesi konusunda þöyle bir þey var: mesela Yahya Kemal'in þiirlerini üstat Münir Nurettin Selçuk çok bestelemiþ. Hatta sormuþlar "üstat, neden daha çok Yahya Kemal'in þiirlerini besteliyorsunuz veya onda ne buluyorsunuz" diye. Üstad Münir Nureddin ise cevaben "onlar bana besteli geliyor" demiþ. Yani o kadar þairle ve þiiriyle bütünleþiyor ki bestekârý, onun içindeki melodiyi alýyor, notalara döküyor. Bundan dolayý benim ilk þiirlerim de müzikle alakalý. Daha sonra, eðitim kültür birikimiyle daha toplumcu þiirler yazmaya çalýþtým.

1989-90'lý yýllarda Milliyet Gazetesi'nin Müzik Magazin Dergisi vardý. Orada Mýsralarýn Dili bölümünde þiirlerimiz yayýnlanmýþtý. Mesela 30 Temmuz–5 Aðustos 1990 tarihli sayýsýnda benim 'Leyla' isimli bir þiirim çýktý. Bu þiiri, þu anda Samsun Belediye Konservatuarýnda Türk Müziði bölüm baþkaný olan Erdal Þahin okuyor, bunu besteliyor. Ve bu þiir TRT repertuarýna giriyor.

Ben bu segah þarkýyý TRT'de dinledim. Ancak þarkýnýn sonlarýna denk geldim. "Bu" dedim "benim þiirime benziyor." (gülüyor) Arkadaþlar, "þiir þiire benzemiþtir" filan dediler, ilgilenmedim. Daha sonra tesadüfen internetten bir þey ararken bu þarký çýktý. Söz Halit Yýldýrým deyince ben Suat (Kýyak) Hoca'ya telefon ettim, varsa bu þarkýnýn notalarýný göndermesini rica ettim. Notalar geldi, bir baktým gerçekten benim þiirim. Daha sonra Erdal Þahin'le görüþme þansým oldu, o da çok þaþýrdý, "19 sene sonra söz yazarýyla tanýþýyorum" dedi.

Üniversitede Sanat Müziði korosundaydým. Hocamýz Tevfik Soyata’ydý. Ondan bazý temel bilgileri aldým. Daha sonra rahmetli Emir Yadigâr’dan ud öðrenmeye baþladým. Ama musikide ilk ciddi hocam Eczacý Enver Leblebicioðlu’dur. Onun sayesinde ud ve nota bilgimi artýrma fýrsatým oldu.

Bizim Suat Kýyak Beyle ortak çalýþmalarýmýz oldu. 8–10 tane þiirimi besteledi. Hatta Ýlk Sevda isimli nihavent þarkýyý TSO Türk Sanat Müziði Korosu konserinde Nimet Alpoðlu seslendirdi.

Yine tasavvuf musikisiyle de ilgileniyorum. Ud çaldýðým için amatörce beste çalýþmalarý da yapýyoruz. Sað olsun Enver Leblebicioðlu hocadan biraz feyizlendik. Müzikle baðlantýmýz da bu þekilde.

Hale: Çok fazla þiir heveslisi var fakat þiir çok okunmuyor, edebiyat dergileri çok satmýyor. Bu tezadý nasýl açýklamak lazým? Þiir yazmak bir ayrýcalýk mý?

Bunu ben þöyle deðerlendiriyorum; þiir yazmak bir ayrýcalýk mý? Belki deðil ama insanlarýn bulunduðu muhite göre bir ayrýcalýk oluyor. Örneðin üniversite. Özellikle gençler arasýnda yaygýn. Diyelim ki üniversitede okuyor 8–10 kiþilik bir arkadaþ grubu içerisinde bir þeyler karalýyor. Ve onlar da bunu okuduðu zaman güzel olmuþ dediðinde onu bir þekilde teþvik etmiþ oluyor. Bizim de baþýmýzdan bu tür þeyler geçti. Ama dediðim gibi bizde bir tembellik var. Kendimizden baþkasýný okumuyoruz, araþtýrmýyoruz.

Mesela eskilerin çok güzel bir deyimi var; -ben þiir yazmak diyorum Metin Aðabey, þiir yapmak diyor onun dediði gibi- ‘Bir beyit yapmak bir beyt yapmaktan daha zordur’ diyor eski þairler. Beyit, bildiðiniz gibi iki mýsralýk bir þiir. Beyt, Arapça ev. Yani bir beyit yazabilmek bir beyt yapmak gibi bir þey. Kalemi almak, bir þeyler yazmak güzel þey ama bunu yazarken bunun tekniði nedir, ben bunu birisine götüreyim, okutayým, usta çýrak iliþkisi içerisinde birilerinden feyiz alayým gibi bir þey yok maalesef.

Ve insanlar deðer yargýlarý deðiþtiði için, yani bir dejenerasyon -bu kelimeyi de kullanmak istemiyorum ama- deðer yargýlarýnda biraz bozulmalar var. Mesela artýk diyorum ki; sevgi kelimesi, sevmek kelimesi, aþk kelimesi çok fazla ayaða düþen kelimeler haline geldi. Ýnternet sitelerinde filan öyle þeylerle karþýlaþýyoruz ki, insanýn konuþurken utanacaðý þeyleri adamlar þiir diye yazabilmiþler. Bunun adýna 'kaleme özgürlük' diyerek çok saçma sapan bir kýlýf da buluyorlar. Bundan dolayý da bakýyorsunuz bu kadar þiir var, bu kadar þair var, yüzlerce þiir kitabý var ama geriye dönüp baktýðýnýz zaman, Mehmet Akif diyorsunuz, Necip Fazýl diyorsunuz, Faruk Nafiz diyorsunuz, Ýsmet Özel diyorsunuz, Sezai Karakoç diyorsunuz. Zaten önemli olan kalýcý olmak…

Hale: Ýnternet dergiciliðini nasýl deðerlendiriyorsunuz?

Ýnternet eriþimi en kolay ve belki de en masrafsýz bir araç günümüzde. Ancak bu tür siteler popülarite üzerine kurulmuþ ve ticari kaygýlarla öne çýkmýþ durumda. Yani ne kadar çok üyesi olduðuyla ilgileniyor. Bu yüzden iyi kötü, etik, estetik kaygýlar arada kayboluyor. Eðer bu deðerler ölçüsünde faaliyet yapýlsa çok faydalý olur inancýndayým.

Hale: Peki, gençlere, þiire yeni baþlayanlara neler tavsiye edersiniz?

Gençler bir kere þiir yazýyorsa eleþtirilmekten korkmayacak. Eleþtirildi diye de yýrtýp atmayacak. Eleþtirilecek, o eleþtiriyi hazmetmesini bilecek ve okuyacak. Bu iþi birinci ayaðý okumaktan geçiyor. Ama okumak, dediðim gibi, bir þiiri okuyup geçmek deðil. Okuduðunu anlamaya, tekniðini kavramaya çalýþacak. Dilini geliþtirmesi için okumasý, birilerine yol sormasý gerekiyor. Üstad Necip Fazýl’ýn deyimiyle, okuduðumuz þairlerin ne dediðine deðil, nasýl söylediðine odaklanmamýz lazým.

Þiir yazarken duygu ve öykünün yanýnda orijinallik ve söylenmemiþi söylemek, keþfetmek þairin hedefi olmalý bence. Birilerinin yazdýklarýnýn bir benzerini yazabiliriz, hatta daha da iyisini yazabiliriz. Ama önemli olan orijinal bir þey yazmak ve orijinal olarak kalabilmektir. Bunun yanýnda kalýcý olabilmek; teknik bilgi gerektiriyor ve edebiyat aslýnda güzel söz söylemek ama biraz da edepli olmak gerekiyor diye düþünüyorum.

Hale: Son olarak ne söylemek istersiniz?

Sayfalarýnýzda bana kendimi anlatma fýrsatý verdiðiniz için çok teþekkür ederim.