Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir ilahi çağa tohum atmıştık,
Rahman’dan feyz alıp öyle ekmiştik,
Gönlümüzü güle mekân etmiştik,
Biçtiler gülleri tomurcuk iken.
O gül gönüllerin sevgi çiçeği,
O gül hakkın hakikatin merceği,
O güllerdi adaletin ölçeği,
Yıktılar gülleri tomurcuk iken.
O gül ki, bir devre damga vurmuştu,
Garibe, mazluma tek kurtuluştu,
O gül dertlilere derman olmuştu,
Kırdılar gülleri tomurcuk iken.
Yetim kaldı, koyun ile kuzular,
Bağı mekan tuttu, itler, tazılar,
Gönül mahzun, can evimiz sızılar,
Kestiler gülleri tomurcuk iken.
Baycan, kara bulut döndü başıma,
Zulüm oldu Eylül, çöktü döşüme,
Her andıkça kan damlıyor içime,
Astılar gülleri tomurcuk iken.
12/09/1990.