Online Üye
Online Ziyaretçi
‘’Lisbeth!’’ diye bağırdı Bayan Monteith , oradan buradan kirli kumaş parçalarının sarktığı gergefi göstererek .’’Kumaşı iyi germezsen , düzgün bir şekilde işleyemezsin.Şimdi bütün kelimeleri tek tek çıkaracaksın küçük hanım , ‘’ dedi ve öfkeden çılgına dönmüş bir ses tonuyla ekledi , ‘’ Ta ki kusursuz bir şekilde işleyene kadar!’’
Bayan Monteith kadınlara mahsus sanatların bu en yücesine karşı on yaşındaki kızı Lisbeth’in işlediği kusur karşısında onu derhal azarladı ve elindeki buruşuk kanaviçeyi düzeltip daha yakından incelerken bir yandan da derin bir iç çekti.
‘’Dünden bu yana en ufak bir gelişme kaydetmedin genç bayan.Aslına bakarsan bu , dün işlediğinden bile daha kötü.Yine nakışa ayırman gereken zamanı Andre ile mi harcıyorsun sen?’’
Lisbeth’in sessizliği adeta suçunu ispatlar nitelikteydi.
‘’Taliplerine kadın olma sanatının gerçek bir ustası olduğunu göstereceksin!’’
Lisbeth öfkeyle , ‘’Ama anne ben senin gibi korkunç bir eşle evlenmem , asla senelerce evli kalamam!’’ diyerek karşılık verdi.
Bayan Monteith ‘’Seni küstah!’’ diyerek kızına bir tokat attı.’’Bir anne gözünü kızının üstünden bir an için ayıracak olsa , dönüp baktığında bulacağı şey evde kalmış bir kız kurusundan başka bir şey değildir.Şimdi bu sandalyeye oturup bütün sırayı tekrar tutturana kadar oturduğun yerden kalkmıyorsun , anlaşıldı mı?’’
Kanaviçesine dönerken Lisbeth’in isyankar kanı yüzüne hücum etti , bir yandan yumruğunu sıkıyordu.
‘’Nakıştan nefret ediyorum , yapmayacağım işte,’’ diye fısıldadı kendi kendine.
‘’Ne dedin?’’ diye sordu Bayan Monteith , acımasız gözlerle Lisbeth’e bakarken.
Lisbeth , annesinin öfkeli yüzüne baktı ve ona karşı duyduğu kırgınlığı içine attı.
‘’Elişi konusunda pek iyi değilim anne,’’ diye toparladı Lisbeth.’’Nakış konusunda benim kadar umutsuz bir vakayla uğraşmak senin için çok yorucu olmalı.’’
‘’Sen elinden gelenin ancak yarısını yapıyorsun.’’diye cevap verdi annesi Lisbeth’in acı dolu sesini duymazlıktan gelerek.Sonrasında Lisbeth’in daha fazla itiraz etmesine izin vermeden , soğuk odayı terk etti.
Eski püskü eteğiyle yerleri süpürerek odadan çıkıp karanlığa , Patras Çıkmazı adı verilen patikaya doğru yürüyen Bayan Monteith kiraladığı arabaya emin adımlarla yürüdü ve yaşının üstünde bir bel kıvraklığıyla arabaya bindi.Aklında Andre’nin vaftiz babası Simon Dunbar ile konuşacaklarını kurmaya çalışıyordu.Dün Andre ile Lisbeth’i o halde gördükten sonra daha fazla bekleyemezdi.Lisbeth ne kadar bir çocuk olsada Andre bir erkek olma konusunda hızla gelişiyordu.Lisbeth’in şu an ki tahta hali dahi ona bir nevi zevk veriyor olabilirdi.Bu düşüncelerle savrulurken sırtını yırtık döşemeye yasladı ve yorgun gözlerini kapatarak derin bir ‘’Ah!’’ çekti.Bakalım iskoçya’ya gitmeden evvel Andre’den kurtulabilecek miydi?
~Z.S.