sevgili Hazare
çok aradım senden bir iz ama
çocukluğumuz kaybolmuş kirlenmiş bu sokaklar.
oturduğunuz ev harabolmuş
hatırlıyorum az biraz
zaten zor duruyordu ayakta.
kapısına bir levha asmışlar
'''
bina içine ve
bahçesine girmek yasak''' diye.
yine de eğilip baktım penceresinden
belki senden birşeyler kalmıştır geriye.
nasıl anlatayım sana
seni sanki hiç büyütemedim içimde.
sen hep çocuktun rüyalarımda bile.
bayramlarda annen örerdi saçlarını
bir de plastik pabuçların vardı mor renkte.
babanın öksürüşleri hatırımda hala,
onu öksürürken gördükçe,yüreğim paralanırdı.
fakir eviniz,fakir eşyalarınız,zengin yürekleriniz.
hala hatırımda...
ne bileyim...sanki fakirliğimizin tesellisi gibiydi
ya da bizden birkaç kat fazla fakirliğinizi görüp
şükretmemiz gerekirdi...öyle derlerdi...
beni sorma
şimdi anlatacaklarımı başka birşeylere de yorma
ben yaşlanıyorum artık,
nedendir bilmem
yaş ilerledikçe hüzün çöküyor insanın içine.
hüzün çöktüğünde içime,dolaşır durur oldum bu sokaklarda.
yarından umudumu da kesmedim ama
bilmem neden içimdeki bu karmaşa.
şimdi elimde mandolinim,az önce tamirden aldım
eskisi gibi tıngırdatma hevesindeyim.
arkadaşım,dostum,sırdaşım...
kara kaşlı hazarem,
hatırlar mısın
renkli macunu, bir de kuş yemini ne çok severdik.
sofu bakkaldan alırdık küçücük haşlığımızla
sana ters ters bakardı,benim külahıma doldururdu bolca
sen ne güzel kızsın diye...hergele...
hiçbirşeyi unutmadım ben,unutmak niyetinde de değilim
ve hatta sofu bakkalı bile
hep sorarım kendime
o güzelim sevgiler çocuklukta mı yaşanır sadece.
bizler ne çok severdik, kollardık birbirimizi;
herşeyin insanı sevmekle başlayacağını
nasıl da küçük yaşlarda öğrendik büyüklerimizden
şartsız, çıkarsız sevdik hem de.
şimdilerde ne çok değişti herşey,
arkadaşlıklar unutuldu...dostluklar hak getire.
kaçar oldu insanlar birbirinden
hatta en acısı, kendinden bile
kimileri sorumlu arar oldular aklanmak için kendilerine
kimileri koşulsuz sevmemeyi öğrettiler çocuklarına.
kimileri din dediler mezhep dediler dil dediler.
senin anlayacağın onlar bizler gibi
dünyayı kurtaracak şeyin insanı sevmekle başlayacağını bilemediler.
bilmem nerelerde, nasıl yaşarsın şimdilerde
keşke bilseydin seni hep düşündüğümü
ve benden hiç gitmeyeceğini
ezeli ve ebedi kardeşim...
kara kaşlı,kara gözlü kürt kızı hazare...
( Hazare başlıklı yazı müjgan tarafından 16.09.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
