Annesiz yaşamak ne zormuş meğer
Gerçek mutluluğu bulmadım anne
O eşsiz varlığın dünyaya değer
Belki kıymetini bilmedim anne
Hangi güzelliği alayım ele
Ağlarsam gözyaşın döner hep sele
Asla üzmem seni ben bile bile
İnan ki aylardır gülmedim anne
Hasretin çölünde kavrulur içim
Kedere gark oldum, hem de ne biçim
Yanımda yok isen koca bir hiçim
Beynimden resmini silmedim anne
Sevgi yüklü kalbin gül gibi zarif
Kaleme aldığım mısralar hafif
Meziyetlerin var, edemem tarif
Hiç bu kadar aciz kalmadım anne
Firkâtin güneşi ufuktan doğar
Sağanak hâlinde hüzünler yağar
Sıkıntılar basıp ruhumu boğar
Gönlümden dertleri salmadım anne
Mâzide yaşanan hoş günler nerde
Bitmeyen hayâlin gözümde perde
Adın sayıklanır her dem her yerde
Ne olursa olsun yılmadım anne
Anlamı sevginle taşır hep hayat
Dillere destandır sendeki şefkat
Ama can evinde çileler kat kat
Bu yüzden sürûra dalmadım anne
Cümle âlem bilir elbet ününü
Ayrıyken şaşırır insan yönünü
Kutluyorum şimdi özel gününü
Daha yaşıyorum, ölmedim anne
Ömer AYDOĞAN
ORDU 09/05/2009
(İlk şiirlerimden)
(
Anne başlıklı yazı
OMARIM tarafından
9/19/2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
