Has bahçede güller açar,Bülbül konmuş gülde ağlar,
Gül derdini, ona sorar,
Öter bülbül, Allah diye.
Gün ağarır, karşı dağdan,
Gel, gel denir, öbür yandan,
Yanar orda, gümüş şamdan,
Sesler çıkar, Allah diye.
Mor sümbüller, açtı yine,
Gurbet kuşum, döndü eve,
Çayır çimen, dağlar bile,
Şükür çeker, Allah diye.
Bak yalvaran, dağa taşa,
Sürme çeksen, siyah kaşa,
Çölden geçsen koşa, koşa,
Çöl yol verir, Allah diye.
Gül, dalında solar oldu,
Hak’ n yolu, doğru yoldu,
Yanlış giden, kömür oldu,
Doğru yalvar Allah diye.
Şu kalbimin, akar kanı,
Bana vermiş, Allah canı,
Şu dünyanın, dört bir yanı,
Döner durur, Allah diye.
Şu Yüksel’in, kalkar eli,
Dert bulmuş da, ağrır beli,
Gözyaşından, yapmış seli,
Hak’ a ağlar, Allah diye.
A.Yüksel Şanlı er
26 Eylül 2011-09-26
Antalya.
imza
(50).png)