Online Üye
Online Ziyaretçi
erhan karaman
hemen yanımdasın, şuracıkta...
dokunsam yanacığız, dokunmasam donacak...
hangi yağmurda sarılacağız biz ,biz yanarken soğutacak?
karşımdasın, daracıkta.
yanağında kırağılaşmış göz yaşların
üşüyor musun çiçeğim ?
haber vereyim güneşe bi koşu sarılsın...
sen tara yapraklarını, nice arıların dilinden
senin için bal damlasın; karın doyuracak.
birşey farkettim arkanda.
ellerini saklıyorsun benden
parmaklarının arasından kan sızıyor
canın acıyor belli, sözlerin hıçkırık dolu,
yüreğin burukluk.
ne desem boş, bir sen kalırsın
seni bende saklayacak.
hemen hızlandın,ellerini uzattın bana
yapraklarından bir kaçını verir gibi
ama acı kokuyordu.
ama sancı.
ki ben anladım
o ayrılık
onu saklamıssın avuç içlerindeki kuytulara.
sanki birazdan kanatlanacak.
birazdan özgür kalacak.
tutsam öleceğiz acıdan, tutmasam yürekler susacak.
hemen yanımdasın bir adım önümde
kan yüreğine sızıyor, kan gözlerime.
çekim gücü artıyor bir an hayatın.
bir oluyorum yerle.
dizlerimde bir düğüm çözülüyor boğazımda bağlanırken.
nefessizliktan morartacak.
sanki o an gömüleceğim üstümü toprak alacak.
.ve sen ağlıyorsun.
ardından gidiyor.
bir bir döküyorsun yapraklarını,
sanki sonbahar geliyor tüm yeşilleri sarartacak.
durmuyorsun
bir umut var içimde yürek rahminden yeni çıkmış,
süt kokuyor minik elleri bilmiyorsun.
elinden tutmak istiyor aslında,
öyle bir sıkı ki,
yapışacak...
uzaklaşıyorsun,
ne kadar kısa kalıyor mesafe.
bir yağmur yağıyor ardından.
donuyorum.
ama sen yan...
her duman
beni hatırlatacak..
erhan karaman
erhan karaman