Online Üye
Online Ziyaretçi
Bitti dedin gidiyorum
ama senden
ama bizden
yazılmış tüm şiirlerden
nereye diye sorma bana
çocukluğumu kaybettiğim düşleredir son biletim
melodisi ç/alınmış bir hayaldi kalan elde
bilinmeyen ufukların sessizliği var içimde
bavuluma sensizliği doldurdum,
tebessümleri boş çerçeveye asıp
gidiyorum işte…
kasım ayazlarına sarınıp uzaklaşıyorum ikliminden
avuçum dolusu dilekler savrulurken semalarına…
tüyü bitmemiş bir yetim yalnızlık bırakıyorum sana
rüzgârları birde
saçlarına düşen damlalarda bul beni!
bir bahar sabahı minik bir serçenin gözlerini düşün!
belki de bir dilencinin boş avuçlarında bulursun beni
kim bilir belki de hiç hatırlamazsın…
bu gece bir vedayı öldürüyorum kalemin kanayan ucuyla
sen yorgun bir vaveylâsın dilimde
kırgın çocukluğum ellerimden kayıp giderken
sustuğum tüm şiirleri sana yazıyorum
şehrimi öksüz bırakan kelimelerini yalnızlığa gömüp
yazılmamış tüm mektupları yak şimdi
bil ki artık gece kadar dilsizim sana
bil ki;
sustum şimdi en az ölüm kadar
çevir gözlerini nar'a
zühre kadar sessiz ve sensizim, göreceksin
sana dair her şeyi bir köşe başına bırakıyorum
beyaz kışları giyinme vakti artık
son yaprak da düştü dalından
son sayfada tükendi ömrümüzden işte
hiç başlamamış bir öykü burada bitiyor
ve
avuçumu kanatan kırgınlıkları da alıp
gidiyorum
işte böyle sevgili
“kimi zaman, sevdiğin kadar kaybolursun aşkın keskin tarafında
kimi zaman, anlatamazsın sustuğun onca cümlede!
kimi zaman hazana dair düşlerin dizleri kanar
ama ağlayamazsın!
son nefesinde bile tüm çaresizliğinle sen diyeceksin
bitti dedin gidiyorum sevgili