Online Üye
Online Ziyaretçi
Niye Nasrettin Hoca değil de, Noel baba diye.
Çünkü her yıl yılbaşı yaklaştıkça, sokaklarda, çocuk yuvalarında ve bazı eğitim kurumlarında, ticari kuruluşlarda, Radyo ve televizyonlarda Noel baba kıyafeti giydirilmiş çocuklar veya yetişkinler çocuklarımıza sözde çeşitli hediyeler dağıtırlar.
Böylece Hıristiyanlığın sembolü haline gelmiş olan bir kişiliği küçücük yavrularımızın beynine bir kutsal kişilik ve yardım meleği gibi sokmaya çalışırlar.
Sorsanız bu Noel elbiselerini giyenlerinde, giydirenlerinde belki ne yaptıklarından ve kime hizmet ettiklerinden haberleri yoktur.
Hâlbuki bu Noel baba severlerine sorsak hepside bunu bir eğlence vasıtasının ötesinde görmezler.
Hiç farkında olmadan misyonerlerin milyonlarca dolar verip de yaptığı ya da yapmak isteyip de yapamadığı görevleri gönüllü ve onlar için maliyeti sıfır olan bir çalışma yaptıklarının farkında bile değillerdir.
Yüz yıllarca Misyonerler, Hıristiyanların simge ve sembollerini yaymak ve kabul ettirmek için yapmadıkları masraf, dolaşmadıkları ülke ve çekmedikleri çile kalmamıştır.
Maalesef bizim yetişkinlerimiz onların yapamadıklarını, kendi çocuklarımıza hem de gönüllü olarak seve seve yapmakta ve yaptırmaktadırlar.
Görüldüğü kadarıyla da yaptıkları bu Noel figürlü Hıristiyanlık propagandasından zevk de almaktadırlar.
Televizyon kanallarının bir kısmında da yine Noel baba reklâmlarına dolayısıyla misyonerlik faaliyetlerine meraklı olanlar vardır.
Onlarda evlerimizin içine kadar girerek Noel kutlamalarını sanki bize hasmış gibi keyifli keyifli oyunlarla, müziklerle anlatmaktadırlar.
Ayrıca bu vesileyle kıt olan ormanlarımızdan nice genç çam ağaçları devrilerek yeşil katliamları da yapılır.
Bu çam ağaçları ticarethanelere, evlere getirilip süslenerek Hz. İsa’nın oraya inmesi beklenir!
Ve hiç kimsede yahu bunlar safsatadır, hurafedir demez.
Peki, bizim Noel baba gibi değerlerimiz yok mudur da ille de Noel eğlenceleri düzenlenir.
Elbette vardır.
Ama batı kültür değerleri iliklerimize kadar işlediği için kendi değerlerimizin ya farkında olmuyoruz ya da kendimize yabancılaştığımız için onlar bizi tatmin etmiyor.
Bizim bir Nasrettin hocamız var ki, ondan bahsedilince hem güleriz, hem düşünürüz.
Hem eğiticiliği vardır hem eğlendiriciliği.
Ama bizler bir defa Noel’e şartlandırılmışızdır.
Nasrettin hocayı ne görecek gözümüz ne de onu anlayacak milli kültür aşkımız vardır.
Ancak Nasrettin hocamıza Yunanlılar sahip çıkmaya çalışınca, o zaman Nasrettin hocanın bizim olduğunun farkına varmaya başlarız.
Madem Nasrettin hoca bizimdir, o halde çocuklarımıza her yılbaşında Noel kıyafetleri yerine, Nasrettin hoca kıyafetleri giydirerek hem kendi kültürümüzü yaşatsak hem de kendimize göre eğlensek daha güzel olmaz mı?
Elbette olur.
Fakat Hâkim kültür olarak batı kültürünü kabul ettiğimiz için, onun dışında yapılan her türlü etkinlik ve imajlar bize çağdışı gelir.
Kendi değerlerimizi savunmak, onlara gereken önemin verilmesini istemek bile alay konusu haline getirilir.
Olsun biz yine yazalım.
Belki birileri kulak verir.
Evet, bu yılbaşından itibaren Nasrettin hocamızı okullarımızda, yaygın eğitim kurumlarımızda, televizyon ve basın organlarımızda canlandırsak, onun fıkralarıyla gülsek, onun fıkralarıyla düşünsek ve onu yaygınlaştırmaya çalışsak.
Bizim olmayan Noel baba yerine, bizim olan Nasrettin hocayla bu yılbaşı kutlamalarını geçirmeyi denesek nasıl olur dersiniz?