Doðduðum gün öðrendim ben aþký..
Hiç görmediðim
Fakat kokusuyla yeþerdiðim bir annenin kollarýnda buldum kendimi..

Daha onun karnýndayken sormuþum Allah'a var olmanýn telaþýyla
Beni kim koruyacak diye dünya da?
Bir melek karþýlayacakmýþ ve Anne diyecekmiþin o'na..

Tebessüm etmiþim sonra
ilk göz aðrýsý ve karþýlýksýz sevgi'nin henüz çiçeði daha gonca açmamýþken..
Dert, keder ve üzüntüyü bilmezken..

Kim bilebilirdi günün birinde sevinç ve mutluluðun unutulacaðýný..
Ya da gülmenin nasýl bir þey olacaðýný..
Ve annesiz bir hayattan sonra aþk'ýn bu kadar zorlaþacaðýný..
Ýlk okul, ortaokul, lise derken hayata bu kadar hýzlý girileceðini..

Kim bilebilirdi
.................................
Bir daha geri dönülemeyeceðini..
.......................................................
Çocukluðumun Susam Sokaðýnýn bile kana bulanmýþ sokak versiyonuyla hayatýmýza gireceðini..
Ve kalemle yazmak yerine, otup da bilgisayar baþýna
duygusuzca duygularý klavyeyle dile getireceðimize..
Kimse inanmazdý böyle bir hikayeye..

Normallik beklemeyin artýk benden
Hayat hiç bu kadar normalinde deðilken
Herkes gibi o aþkla doðan ve mecazdan anlamayan çocuk
Artýk kalbini bir kutuya koydu..
"Ne oldu bizim masum aþklarýmýza"
Aslýnda diyeceðim tek þey buydu..
[T.S]