Online Üye
Online Ziyaretçi
Kamera!
Motor!
Çekim 35!
Üşüyen bir kadın, yine kendi kaldırımlarında, yine cümlesiz
İnatçı güneşi sırtına almaya çalışıyor cebindeki birkaç
umuda takas
Nafile soğuk bir kere nakaratı olmuş yazgısının
Balkonunda mektuplarını mandallamış ipine
Belli ki yine hiçbirşeyi kalmamış da, gözyaşlarıyla yıkamış
Belli ki yine düşük yapmış bir şiiri, çoraklaşmış
sevdasızlığından
Yakın çekim, kafes
Kadın kafesinde…
Kafeslerimizin içindeki gecelerimizin beklediği inatçı
anahtarlar
Bin türlü direniyorlar, sevişmelerimizin rengini göstermemek
için
Demir parmaklıkları olmasa da kafesin
Çekim 37!
Vurgu kadının ağlamaktan sağırlaşmış ruhuna!
Bir fırtına sonrası yağmalanmış avuçlarındaki tüm çizgiler
Mumyalanmış defter arasında kuruttuğu sevişmeler
Görmek istediği tüm mevsimler sıkışmış arafında
Çekim 41!
Yakın plan : Dudaklar…
En çok da göğsünün arzulu yerleri uyuşmuş, hissetmiyor
Bir tren garında, el sallıyor anımsadığı dudak izlerine
Üstünde yumuşacık bir şal, rüzgarın savuramadığı
Ellerinde masallarla sulanmış kır çiçekleri
Ruhunda masallara susamış yaralar
Ellerinden vedalar yapıp saklıyor mektubunda
Kaybolan aylarına adak
Son, bir düş çekimi ayrılığı
Ağır çekim
Yaşlı pusula yine unutkanlıklar peşinde
Ancak tüm kesitler hep ezberindeydi şiirin
Kadın, yazgının yüksek bir yerine çıkıp atlar şiirin en
derin yerine
Yine düş kabarcıkları, nefesle nefessizlik arasında sıkışan
anı tanecikleri
Yine o hüzünlü kulaçlar mayalanmış sırlarına
Yine çırpınırken, çırpınırken ve çırparken tutkularını kendi
içine...
Oktay Coşar