Online Üye
Online Ziyaretçi
Baharın sonrası kıştır ya hani
üşürsün.
Bende cesaretimin ceketini büründüm
bekliyorum...
Ruhumun rengini boyadım güneş sarısına
Suretime aşina bakışlarının süzmesi aralanır
Kirpiklerimin ucunda
Ve
Tanyerinin alacasında
Hamuş özlemlerim dirilir
Ezberimde gülüşlerinle
Boy verir sevilerim…
Zamana kafa tutmuş bir filmin sahnesindeyim
Zamansız kaçışlarını kopardım film şeridinden
Sevdası tutkuya esir gelincik umudunda
Yazılır şanına aşkın künyesi…
Yüzünden yoksun bir sahra ortasında
Yalnızlığımla temaşa halindeyim
Almitra’nın işittim son nefesini
Kalemini ruhunun diliyle konuşturan
Cibran’dan aldım dersimi de
Sahiplendim aşkımı
Yazgımdır diye...
Eksileni ben olan sonucu hep sana çıkan sevdamın
farkında olmak için
Sağlamaya gerek var mı?
Niceleri yenik düşmüşken böylesine bir ahvalde
Ağlamaya gerek var mı?
Olgunlaşan ham duyguların
Umurundadır aşk…
Derlemek dururken
Virana gerek var mı?
Her gece ay güneşe
Selam verene dek
İzliyorum kızıllığı…
Bilinir;
Karanlığın aydınlığa kavuşması
Ürkütür yalnızlığı…
Şimdi boğazımda düğümleniyor kelimeler
Titriyor kalem
Susarsam konuşmasam
Biliyorum üzerime gelecek kader