Biliyor musun?
Beni terk edişinin izlerini
taşıyorum hala. Terk edişinden öte seni yaşıyorum..
Saçlarına dokunuşlarımı, kokunu
içime çekişimi, sabahları seninle sesinle uyanışlarım…öpüşlerin beni.
Bu ihaneti, bu terk edilişi hak
etim mi gerçekten de ben?
Oysa ki ben senin için
gelmiştim yeniden bu şehre. Geleceğimi bir kenara bırakıp sana koşmuştum.
Seninle geçen günlerimiz hep
aklımda.. Ve o son zamanlar o son aylar….sen uyurken bile dizlerinin dibinden
ayrılmadım, en ufak bir sesinle bile fırladım uykularımdan bir ok gibi.
Her gece sana uyuyor, sabahlara
senin için günaydın diyordum. Senin için, beni bırakıp gitmemen için neler
yaptığımı sende çok iyi biliyorsun.
Hep beraber olalım diye nasıl
çırpındığımı inkar edemezsin. Herşeyimi terk edip senin için geldim oysa bu kör
olası yere, geleceğimi sensiz hiç düşünmedim çünkü….
Hiç kimsenin saçlarına
dokunmadım senin saçlarına dokunduğum gibi. Kimseyi öpmedim seni öptüğüm gibi.
Kimsenin gözlerine bakmadım
senin gözbebeklerine baktığım gibi. Kimseye sarılmadım sana sarıldığım gibi…
Ve hiç kimsenin kokusunu içime
çekmedim senin kokunu içime çektiğim gibi.
O çok sevdiğin çiçeklerin
hepsini kaldırdım evimizden senden sonra. Begonyaları, yasemenleri her
görüşümde bir külçe sen düşüyorsun yüreğime.
Neden gittin benden? Neden
çıktın böyle apansız hayatımdan? Oysa nasılda doluydum sana.. Adımı senin
ağzından duymak beni o kadar çok mutlu ediyordu ki… dudaklarından o anda
kelimeler değil inciler dökülüyordu sanki.
Yokluğuna kırgın hayata
kızgınım senden sonra.!
Sensiz hiçbir hayalim
olmamıştı.
Sende beni çok seviyordun
biliyorum.. Giderken bile beni çok seviyordun bundan adım gibi eminim.
Bunca yıl oldu sen gideli…Ama
hala içimde yüreğimdesin.. Canımdasın ve can gibi atmaktasın.. Tek tesellim,
gittiğin yerde mutlu ve rahatta olman. Ve her gece uykularıma doğru yola
çıkarken dualarımın ilk başındasın.
Resmin ise gözlerimin ucunda…
Bugün yine senin yanına
geldim.. sen oradaydın biliyorum. Seni göremesemde, sesini duyamasamda ordaydın.
Beni görüyor ve duyuyordun. Ve ben sana konuşmanın ve sana yeniden yakın
olabilmenin huzurunu ve güzelliğini bir kez daha doyasıya yaşadım.
Gidişinin 11.yılında ben seni
sevmeye devam ediyorum ve sana susuyorum.
Ruhun şad, mekanın cennet, anneler
günün kutlu olsun canım anneciğim.
Evladın
Abdullah Artaç ARSLAN
14 Mayıs 2006 / Pazar