Ah şu çocukken
Güzel oyuncaklarımı özledim
Hepsi benim kıymetimdi
Olmazsa olmazımdı
Yegane eğlence araçlarımdı
 
 
Yok mu şu gıcır gıcır küçük arabalar
Hep elime alıp sürüverir gezdirirdim
Sonra bir köşeye oturur
İzlerdim o hazla
 
 
Ah şu misketlerim yok mu
Rengarenkti her biri
Işıl ışıl parlarlardı güneş vururken etrafa
Sokak aralarında oynardım
Arkadaşlarımla daha çocuk yaştayken
Hiç bıkmadan büyük bir keyifle
 
 
Mahalle aralarında yaptığımız maçlar
Yok mu  hiç
Sanki yıldız futbolcular gibiydik
Heyecanlıydık ve futbolu oynamaya hasretdik
Goller de gelince ardı ardına
Uçardık sevinçten
Mutlu güvercinler gibi
 
 
Bir de çocukluk askımız vardı
Göz ağrımızdı o
Elleri küçücük
Bakmaya kıyamazsın
Sevgiye çok muhtaçtır
Ama her zaman şartlı severdi
Oyuncak , elbise isterdi
İlgi isterdi durmadan
İlgilenmeyince de  faturayı keserdi
 
 
Ah şu çocukluğumu hiç unutamıyorum
Özledim ama büyüdükçe de büyüyorum
Yaş ilerlediği müddetçe farkında bile olmadan
Yaşlanıyorum  ve hayatımı da yaşıyorum
Fakat insanız ne de olsa
Çocukluğumuzu unutamıyoruz
                       EMRE BAKİ
 
( Çocukluğumu Özledim başlıklı yazı Baki tarafından 13.04.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.