Ölümü Unutma Gönül
Ölümü Unutma Gönül
Ölüm, ölüm dediğin, bir öbür dünya
Bir sürü
insan vardı, kimse kalmadı burada
Sanırsın zamanda, ağır seyretmekte saat
Kimi erken gider, kimi beklemekte sırada
Zaman yolculuğa çıkmış, daldan,
dala konan kelebek
Bazısı zevki sefa sürer, bazısı der ya medet
Varacağın, son nefestir, gittiğin menzildir demek
Dinlemez sonlandığında
yolculuk, ne marifet, ne emek
Gönül, gel senin ile yaren olalım birbirimize
Sevgi olsun şiarımız, yanmayalım boş yere
Mahşer günü geldiğinde,
kitabımız sağ elimizde
Hâkim olalım, elimize, nefsimize birde gözümüze
Bu dünyada, aşk ile yanalım rahmana, ateşi deysin bize
Ne günah kalır,
ne şeytan, nefsin bile gelir dize
Yeni doğmuş gibi olursun, piri pak halde,
girersin cennete
Dön ateşi aşkınla dön, sultan olursun içindeki zillete
Ölüm, ölüm dediğin, vuslata erme vaktidir, şimdi
Gül cemaline
dayanılmaz, Azrail denen melek geldi
Görmeye gözler o güzelliği, bakan bir
daha gelmiyor geri
İlhan
Keskin
(
Ölümü Unutma Gönül başlıklı yazı
ilhanca tarafından
16.04.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.