Ben 15.05.1942 yılında, Niğbolu'da doğmama rağmen, hüviyet cüzdanımda 2006 yılına kadar yalnız 1942 yazılı idi. 1951 yılında Bulgaristan'dan göçle geldiğimizde nüfus memuru üşendiğinden olacak, ay gün yazmamış. Ben nüfüs memurluğuna başvurup bu durumdan rahatsız olduğumu bildirdim. Ne yapmam gerektiğini sorduğumda, bana doğduğun yerden nüfus kaydını çıkartıp, yeminli bir tercümana tercüme ettirip, Bulgaristan Türk konsolosluğuna tasdik ettirdikten sonra isteğini yaparız dendi. Ben de 2006 yılında doğduğum yer Bulgaristan'a gidip, istenen işlemleri yaptırıp gerekli evrakları getirdiğimde. Bakanlar Kurulunun yeni aldığı bir kararla, bunu 01.07.1942 yazarız. Aksi bir işlem yapamayız dediler. Ben de bir sürü masraf ve mücadele etmeme rağmen değişen bir şey olmadı. Ancak doğduğum yeri elli beş yıl aradan sonra görmüş oldum.
 
                                                       YETMİŞ YILIN ÖYKÜSÜ.
                                                 Dünya'ya gelmek, çok güzel bir olay,
                                             Yetmiş yılı geride bırakmak, olamaz kolay.
                                             Allah nasip etti, yetmiş birimden gün aldım,
                                             Bu yılların nasıl geçtiği, hayallerine daldım.
                                            
                                           Bizler ölmeden önce, hayatı değerlendirmeliyiz,
                                          Dünya hayatında, günlerin değerini iyi bilmeliyiz.
                                          Yalan dünya'da, nefis ve şeytan bizleri aldatmasın,
                                        Ahrete hazırlıklı olalım ki, gözümüz arkada kalmasın.
                                       
                                      Yetmiş yılı geride bıraktım, muhannete muhtaç olmadım,
                                       Allah'ımdan neler istedi isem, hepsini fazlası ile aldım.
                                      Allah'ıma bin şükürler olsun, sağlığım yerinde mutluyum,
                                        Kulluk görevlerimi aksatmadan, gelecekten umutluyum.
                                       
                                            Her fani gibi bende, bu dünya'ya veda edeceğim,
                                            Elbette son yolculuğumda, omuzlarda gideceğim.
                                            Bu kaçınılmaz bir son, herkesin başına gelecektir,
                                            Kabire konulduktan sonra, imam talkını verecektir.
 
                                                         15.Mayıs.2012 Hacı Raif Aydın.    
( Yetmiş Yılın Öyküsü. başlıklı yazı HACI tarafından 18.05.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.