Online Üye
Online Ziyaretçi
yine aynı h a v a
aynı ruh-u hâlet...
pesimist bir ifade
kırık s e s t o n u
b/ i t a p …
bedenimin her t/arafı
k a r ı ş ı k duygularım
yorgun içimdeki jakobenim
içindeyim çıkmazların
b a t ı y o r u m kumullara
...
kurtaramıyorum kendimi
batıyorum boyumca
çıkaramıyorum bendeki beni
...
y a ş a m a k . . .
var olmak bu aldatıcı acunda
...
kaybolmak dikenlerin
arasında...
d i k e n o l m a k onlar gibi
. . .
b o z u l m a k
y o k o l m a k
b o z u l m a k . . .
işte bu yüzden yalnızlardayım
aslında fıtratı değil insanoğlunun bu hâl
dedim ya;
havalardan mütevellit
bugün b/öyleyim;
varsın o l s u n...
bu havalar da güzel...
pembe gözlüklerle bakamam ki h a y a t a
aman be! boş ver gitsin
bugün de b/öyleyim i ş t e
düşmüşüm bir kuyuya
debelendikçe debeleniyorum
debelendikçe içime çöküyorum
kuyu içimde
g i d i y o r u m
sorma nereye bu ruh haliyle
diye ,
g i d i y o r u m m e ç h u l
e . . .
şiirime ruhuyla ses olan jezabel hanımefendiye sonsuz teşekkürler...