Online Üye
Online Ziyaretçi
İnsanlık ölüyor.. Gökyüzü utanıyor maviliğinden Karanlıklar sönüyor, Siliyor siyahlığını. İnsan çıkarları doğuyor Ölüm bile kaçıyor insanlardan Yokluk yok oluyor Daha hızlı dönüyor dünya Ama zaman geçmiyor... Çocuklar susuyor Oyuncaklar yok Kalpler kirli Tırnakların içi insan kiri dolu Acılar yontmuş ayakları Semaya yükselmiyor eller Kirli.. Başka.. Ve bizim değil.. İnsanlık ölüyor Utanıyor ay Saklanıyor. Azalıyor yıldızlar Vazgeçiyor güneş doğmaktan İnsanlar ölüyor... Dağlar büyüyor büyüyor Topraklar taş oluyor İnsanlık ölüyor Kalpler taş kesiyor İçimiz buz kesiyor Ama yanıyoruz.. Dünya yanıyor... Her ölen insanlıkla dünya kül oluyor Kül taneleri savruluyor rüzgarda Canlar yanıyor Korkular artıyor Fakirlik kayboluyor Para baş tacımız oluyor Dertler adımız... Sigaralar sönmüyor Gemiler gitmiyor Yakamozlar mehtaba sığınıyor Denizler can alıyor Şehir şehir kayboluyor insanlık Nereye sakladık bulamıyoruz Bir haller oluyor Gün tersten yaşanıyor Geceler gündüz oluyor Saatler hep geriye akıyor Yelkovan korkuyor ilerlemekten Korkuyor kaybedecek diye akrebi Çıplaklık bilemiyor medeniyeti Medeniyet körleşmiş Kaybolmuş kutup yıldızı İnsanlık ölüyor.. Çocuklar susuyor Utanıyor ay Azalıyor yıldızlar Kül taneleri savruluyor rüzgarda Bir haller oluyor İnsanlık ölüyor. Gökçe ÜSTÜNDAĞ 27 Temmuz 2012