Ölümü rüyada görmekle ilgili bir þiir okudum etkilendim, daðýldým.
Oysa ben gerçek ölümü yaþamýþtým, yazmalýydým çünkü yazmasam ,
toparlanmam çok zor olacaktý.
Oturup yazdým her kelimesi gerçektir hikâye deðil.
Yaþanmýþ bir olaydýr, benim yaþladýklarýmdýr yazdýklarým…
Hala iliklerimde hissederim, hala hatýrladýkça dilim tutulur konuþamam…
***
Panaromada bir sabah balkondaydým sevdiklerim ise uykuda.
O sabah çayým elimde Sabahýn zevkini yudumluyordum Panaromada.
birden sanki hava karadý, içim çekildi ve caným azaldý, baðýrmak istedim sesim çýkmadý.. Korku tüm bedenimi sardý ..yer kayýyordu ayaklarýmdan, yanýmda biri var o kim.
Düþüncelerim bana ölümü söylüyordu, Allahým öyle çaresizdim ki.
Neler olduðunu anlýyamýyordum, birden kendimi seyrederken gördüm .
Annem, Oðullarým ve Eþim baþýmda aðlýyordu.
Oðlum kalp masajý yapýyor bana gitme, dayan annem gitme diye sesleniyordu.
*
__Siren seslerini sustur oðlum Baþým aðrýyor…
*
Hem önümü görüyordum, hem ardýmý; Hem üst yanýmý, hem altýmý.
Söylenen her konuþmayý duyuyordum, ama konnuþtuklarýmý kimselere duyaramýyordum.
Ýnsanýn bedenini yerde görmesi... öyle farklý bir duyguydu ki anlatamam.
*
Sonra Rahmetli Babam geçti karþýma dipdiri, ben onun öldüðünü biliyordum,
eli ile iþaret etti bana gel diye, yüzünde hüzün vardý gel derken.
__ Gelmeyeceðim Babam çocuklarým onlarý býrakmýycam, yoo, baba ben gelmek istemiyorum diye baðýrdým, duyan yok.
*
Kalbim atmýyormuþ, nefesimde yokmuþ yani ben týbben ölüymüþüm, öz suyumu bile atmýþ vücudum ..sonra oðlum kalp masajý yapmýþ, kalbim çalýþmýþ küçük dilimi tiþörtüyle tutup çekmiþ nefes almaya baþlamýþým.
Rahmetli babamla konuþtuktan sonrasý gri bir boþluktaydým 16 gün hiç bir þey hatýrlamýyorum. Ameliyat sonrasý yoðun bakýmda, kendime geldim.
*
Sonrasýnda yaþadýklarým çok zordu, Bir süre konuþmakla çok zorlandým.
Algýlamam yavaþladý yazmak istedim, kalemim bana yazmak istediklerimden faklý þeyler yazdýrdý.
Sokaða tek baþýma çýkmamý istemedi eþim ve oðullarým,çünkü köþeleri dönerken çarpýyordum duvarlara, mesafeleri ayarlayamýyordum.
Korkuyorlardý benim için.
Onlarý üzmemek için kabullenmiþ göründüm ama pes etmek benim lügatimde yoktur, azimle üzerine gittim sorunlarýmýn ve onlardan gizli çýkmaya baþladým sokaða.
Yolun karþýsýna geçmek için trafik ýþýklarýn olduðu yere kadar yürürdüm çünkü kendim gitmeliydim yorulurdum duvar kenarlarýnda oturup dinlenirdim.
Þimdi istediðim yere gidebiliyorum.
Oðlum bilgisayarý kullanmayý, yeniden öðretti bana kitaplar aldý okumam için okuyorum artýk.
Kalemle yazamadýklarýmý bilgisayarda yazmaya uðraþtým ve 3 sene sonra yazabildim.
Yýllarca uðraþtým baþ aðrýlarým hiç geçmedi, ben acý çekmeyede dayandým çünkü yaþýyordum mutluyum.
Hayat her þeye raðmen güzel mutluyum ve tüm bunlar bana þükretmeyi öðretti.

KURBAN OLDUÐUM YÜCE RABBÝM, YENÝ BÝR ÞANS VERDÝ BANA ,YAÞIYORUM ÞÜKÜRLER OLSUN...


Canan Onuþ_15- 09- 2002_EYLÜL_PANAROMA

Hikayemdeki yazým hatalarýmý mazur görün ne olur, çünkü ben 6 yýldýr okuyup yazabiliyorum...Nokta, virgül ve diger iþaretler yerlerini bulmuyor biliyorum..sadece sesli okurken, yerlerini his ediyorum...ve hala kalemle yazamýyorum..sadece tuþlara basarak yazabiliyorum..hoþ bazen onu bile beceremiyorum:)) Diyecksinizki o zaman niye bizlerin karþýsýna geçiyorsunuz...ama emeklemeden çocuklar bile yürümez..bende emekleyerek öðreneceðim deðilmi...Sevgi ile kalýn...