Online Üye
Online Ziyaretçi
Doyumsuzluk simgeleyen resimlerini asarız.
Yüreğimizin sancılı duvarlarına.
Bir elin gölgesi düşer, gecenin bir başka yarısına
Nefesinle ısıttığın ipek renkli döşeklerin kokusu siner
Öfkeli bir bedenmiş yokluğunda tenim.
Benmişim gibi aç kalan ruhun…
Kendi uzaklığında bir şair:
Kırağı düşer şafak vakitleri şiirlerine
Hüzünleri çöreklenir
Özlendikçe çoğalan anıların
Sonra,
Aydınlık yollarında kanatlanırdı
Işıksız ve cesur adımlarımız
Yarınlara taşınırken umutlarımız
Girdikçe damarlarıma
Yüreğindeki köpüklü ırmağın
Dalgasının sesi vurur
İçimdeki susan aşkın kıyılarına
Sesin yerleşir
Gözlerimin kalabalık çukurlarına
Yazamadığım şiirleri olurdum
Yada;
Yazıpta Okuyamadığım,
En son gecelerin…
Nebahat ERKAN