VEFALI DOSTUM

Hiç bitmedi aðulu aþým,

Bir gün olmadý dertsiz baþým,

Çürüdü kefensiz naaþým,

Vefalý bir dostum var benim.

Ne kadar yaþar gökkuþaðý,

Harabe umutlar ocaðý,

Yarýnlarla dolu kucaðý,

Vefalý bir dostum var benim.

Koþmaz imdadýma bir Hýzýr,

Kara perdeler ne de aðýr,

Yok elde Lokmandan bir iksir,

Vefalý bir dostum var benim.

Tebessüm bile etmez ufuk;

Hayat, senin çehren ne soðuk;

Hep karanlýk, gözlerim yumuk…

Vefalý bir dostum var benim.

Günden güne düþtüm de çöle,

Görünmedi bir vaha bile,

Serap hile üstüne hile,

Vefalý bir dostum var benim.

Ne yükler taþýr insanoðlu;

Küfem dertle, yeisle dolu;

Yokuþ çok, karýþtýrdým yolu;

Vefalý bir dostum var benim.

Keder paylaþýr kýrdýðým gül,

Dost hislerle dolu gönül,

Mutluluk aksýn gürül gürül,

Vefalý bir dostum var benim.

HÜSEYÝN ÜSTÜNSOY