Ak saçlarýma raðmen,hala aldýðým her ayakkabýyla yatak arkadaþlýðý yaparým.Týpký anne rahmindeki güvenli cenin pozisyonumdaymýþcasýna tor top olurum önce,.Burnum neredeyse ayakkabýmýn kokusunu çocukluðumdan çekip alýr. SONRA DOKUNURUM UÇLARINAYAVAÞCA, ÇÝZMEKTEN KORKARAK OKÞARIM YANAKLARINI AYAKKABIMIN POZÝSYON DEÐÝÞTÝRÝRKEN. Hala yatak arkadaþýmýn ayaðýmda olduðundan emin olunca bir türkü tuttururum SES VERMEDEN sözlere"ayaðýnda kundura..."ve uyurum, bir yirmi iki nisan sabahýnda eminenin annesinin emineye aldýðý ve benim annemin parasý çýkýþmadýðý için bana alamadýðý ayakkabýdan alýnmýþ intikamýn dinginliðiyle.

Kocam da bana en çok ayakkabý alýrdý, beni çok sevdiði zamanlarda. Nedenini bilmesede bu tutkumun.Amacý beni mutlu etmekti.Ayrýldýðýmýzda eþe dosta en çok ayakkabý masrafýmdan dolayý þikayet beni etti haklý olarak.En son feramuz abiye, hem de "yirmialtý çift ayakkabýsý var" diye. Sonra saydým "sahiden o kadar var mý"diye.Ýkisi vestiyerin arka köþesinde kaldýðý için görmemiþ belli ki.

Nedense her aldýðým ayakkabýdan sonra, önce esrik bir sevinç kaplar içimi, sonra buruk,acý,kekremsi bir hüzün.Bulut bulut olur duygularým, gözlerime çömelir."Ha aktým,ha akacaðým" der tehtit eder beni.Ama yaðma yok dökülebilecek bütün gözyaþlarým döküldü bitti kýrkyedi yýl öncesinden.

Emine'nin hiç bir zaman ayakkabýlarý eskimezdi benimkiler kadar. O günde eskimemiþti zaten. Yirmi üç nisanda pýrýl pýrýl rugan ayakkabýlar giymek istemiþti caný. Ama benimkilerin yanlarýna rahmetli ninem bile dikiþ tutturamýyordu artýk. On kýtalýk Ýstiklal Marþýný ezberlemiþtim üstelik.Yani on numaradan haketmiþtim yeni ayakkabýyý.

Caným annem benim.Hatun teyzeyle birlikte sevinçten dört nala  koþan emineyle bana ayak uydurmak için

nasýlda terliklerini sürüyerek arkamýzdan yetiþmeye çalýþmýþtý.Ayakkabýlarý hatun teyzelerin tanýdýðý lale kunduradan alacaktýk.Hemen gördüm "beni al,beni al"diyen,ucu siyah rugan,arkasý ve yanlarý gri deriden yapýlmýþ baðcýklý ayakkabýyý.

Asla yýrtýk çorap giydirmezdi annem bize, hemen yamardý ucu açýlan çoraplarýmýzý.O rahatlýkla eski ayakkabýlarýmý çýkarttým ve giydim hemen. Cuk oturdu ayaðýma ayakkabýlar.Sevinçle anneme uzattým ayaklarýmý."hadi al,al" diye zýplamaya baþladým.EMÝNE DE AYNI AYAKKABIYI BEÐENMÝÞTÝ.NEYSEKÝ ONUN AYAKLARI BENDEN BÜYÜKTÜ VE BÝR NUMARA BÜYÜÐÜNÜ ALDI annesi ona.

Ben ayaðýmdaki ayakkabýlardan gözlerimi alamýyordum.Hele yarýnki bayramý ve okuyacaðým Ýstiklal Marþýný düþündükçe bütün gözlerin ayakkabýlarýma dikildiðini var sayýyordum, kelebekler gibi pýr pýr ediyordu yüreðim.Baktým annem kasadan ayrýlýp bir türlü ayakkabýlarýmla ilgilenmiyor,yanýna koþup çekiþtirmeye baþladým.Annemin gözlerinin buðulandýðýný,sesinin çatallaþtýðýný farkettim önce.Sonra taþ kesildim."VEREMEM"diyordu adam."Versiye veremem,daha fazla indirim yapamam,zaten yirmibeþ liradan yirmi üç liraya indirdim"

"Anne,bunlar ayaðýma olmuyor benim,ucu sýktý parmaklarýmý" dedim.Baþým dik,sesim kararlý ve boðuktu.Galiba gözgöze geldiðimizde ömür boyu sürecek gizli bir anlaþma yapmýþtým annemle.Zira ilerleyen zamanlarda da annem özellerini bile sadece benimle paylaþýrdý.Oysa biz yedi kardeþtik ve ben tam da ortalardaydým.

O zamanlar tezgahtar falan yoktu,mal sahibi ayný zamanda satýþ elemanýydý da.Gözlerimdeki öfkeyi, ve hayal kýrýklýðýný bastýrmaya çalýþan nemi mi gördü bilmiyorum."kalanýný yarýn getirirsiniz" dedi.

Eski ayakkabýlarým ayaðýmdaydý artýk ve ben acýnmayý hazmedememiþ olmalýyým ki çoktan maðazadan dýþarý çýkmýþ ve hýzýlý hýzlý eve doðru koþmaya baþlamýþtým.Bir iki kez annemin arkamdan"nermin,nermin" diye seslendiðini duyar gibi oldum ama onun arkamda olduðunu bilmenin rahatlýðýyla hiç arkama bakmadan eve geldim.

Kendime o kadar yoðunlaþmýþtým ki annemin nasýl tepki verdiðini þimdi bile hatýrlamýyorum.Evimizin arkasýndaki fýrýýnýn içine girmiþ ,yorulana ve uyuyana kadar aðlamýþtým.Sonrasýnda hayat devam etti gitti.

Ýlk maaþýmla anneme ve bana birer ayakkabý aldým,emineye inat.Gece de onunla yattým rahat rahat.Sonra,sonra,sonra hep ayakkabý aldým iki kuruþumun biriyle.Ýlk geceyi yataðýmda geçirir her ayakkabým,sonra vestiyerdeki yerini alýr. "EMÝNENÝN AYAKKABILARINA ÝNAT"ayakkabý hastalýðým dillere destan artýk.Üstelik boþanma nedenlerimin için de bile yerini aldý.Hele bir ayakkabý hikayem daha var ki asla iyileþme imkaný kalmadý bu hastalýðýmýn. Üstelik asla iyileþmek te istemem.EN BÜYÜK ZEVKLERÝMDEN BÝRÝDÝR ayakkabý reyonlarýnda gezinmek, birini çýkarýp birini giymek ve Emine'ye inat istediðim ayakkabýyý boðazýmdan kýsarak ta olsa alabileceðimi bilmek.