Torpil
Vesile’yle buluşma günü yine...
Epeydir de de sesimde bir
karıklık var, ne çıkarır bundan acaba diyerek doğruca gittim evine.
Girişteki divanın üzerine oturmuş gelmemi bekliyormuş, zile basmamla
otomatik kapının sesi irkiltti beni, zil sesi ve otomatik sesi... sanki
ikisine de ben basmıştım.
Geç kaldın diye başlayacaktı...
“Geç kaldın yine, ayrılamadın mı seninkinden?”
“Anca gelebildim.”
“Ekmekleri, yoğurdu aldın de mi?”
“Aldım, aldım.”
“Senin sesine ne oldu?”
“Bilmem, üşütmüşüm herhalde...”
“Üşütürsün tabii, senin yaşın kaç, başın kaç delikanlı gibi motorun üstünden inmiyorsun.”
Sesimi
çıkarmadan mutfağa geçtim, yoğurdu buzdolabına yerleştirdikten sonra,
ekmeğin birini dışarıda bırakıp geri kalanları poşete iyice sarıp
onları da buzdolabına yerleştirdim. O dışarıda bir şeyler konuşuyordu,
pek aldırmıyordum. Yapılacak rutin işler vardı onları yapıyor, çöpleri
derleyip toparlayıp dışarıdaki büyük bidona boşaltıyor, su damacanasını
değiştiriyor, değiştirdiğim damacanadaki suyu onun uygun bulduğu başka
bir bidona bocalıyordum.
Bir ara yüksek sesle seslendi, gelmemi istiyordu.
“Bak ne diyeceğim sana, ne zamandan beri karık senin sesin?”
“20-25 gün oluyor.”
“Kırbaçların
Hüseyin var ya, o da senin gibiydi, hani şu gırtlak kanseri olan, ona
da o kadar dediydim, git şu sesini göster diye, gitmedi, gitmedi, en
sonunda buldu o meret hastalığı, şimdi gırtlağı delik geziyor.”
Sesimi çıkarmadım ama içime de kurt düşmedi değil. Duymasından korkmasam felaket tellalı diyeceğim...
Ertesi
günü Kulak Burun Boğaz servisinden sıramı almış, saatinde doktora
muayene olmuştum. O da MR çekelim demez mi... Haydi bu sefer MR
servisine gittik, MR ımızı çektirdik, neticeyi aldık elimize, doğru
doktorun yanına, doktor raporu önemsemeyip bir de kamera ile baktıktan
sonra lenf bezlerimde yaşımdan ve sigaradan kaynaklanan tahriş olduğunu,
sigarayı bırakmam gerektiğini söyleyip, ilaç tedavisine geçti ve iş
bitti...
Tabii ben bittiğini sanıyorum.
Telefon çalıyordu.
Durumu
yakınen telefonla takip eden Vesile’ydi telefondaki. Özel bir Kulak
Burun Boğaz hastanesinde tanıdık biri aracılığı ile bir doktor
ayarlamış, illa MR sonuçlarını o da görecekmiş.
Bu güne kadar doktorla pek işi olmayan şahsım her gün hastane kapılarında sürünüyor olmuştu ve de bitmemişti.
Gitmesem olmaz, olamazdı...
Ertesi
günü gittik özel hastaneye, ne dediyse ne yaptıysa bilmiyorum, doktor
kapıda karşıladı beni. İlgi alaka gırla... Sonuçlara baktı önemsemedi o
da diğer doktor gibi, "gelmişken şöyle bir elden geçirelim seni" dedi,
boğazıma, burnuma ve kulaklarıma baktı. Kirlenmiş diyerek bir aletle
temizledi kulaklarımı sözde...
Sonra tokalaştık ve ayrıldım hastaneden.
Ama o ne!
İki
saat kadar sonra sağ kulağımda müthiş bir ağrı vardı, akşamı zor ettim.
Gece uyuyamadım, sabah olmak bilmedi, yastığın üzeri bile kulağımdan
akan iltihaptan kirlenmişti. Bir sonraki gün kulağımın ikisi birden
duymaz olmuş, sürekli çınlıyordu.
MR sonucu göstereceğiz derken kulaktan olmuştuk.
Doktorla telefon görüşmeleri netice vermiyor, üstelik doktor benden kaçıyordu ne hikmetse...
Tekrar eski doktoruma gittim
Ama ne diyecektim ve nasıl anlatacaktım?
“Hocam Merhaba, sormayın, ben bir halt karıştırdım...” diyerek olayı kısaca özetledim.
“Temizlenmiş,
temizlenmiş...” dedi kinayesine... “Orta kulak iltihabı olmuşsun, sıkı
bir tedaviye başlamamız gerek” diyerek, günde iki kez olmak üzere 10
günlük iğne yazdı...
Şu başıma gelenler... Ah Vesile...
İğneden
de nefret ederim. İlk iğneyi vurulmak üzere sağlık ocağına gittim,
derdimi anlattım, hemşire sandığım çok hanım hanımcık bir kız vardı
karşımda. Sonradan öğrenci olduğunu ve staj yaptığını öğrendim.
İğnemizi
olduk olmasına da, yanlış yerden giriş yaptığından ve ilacı da
yeterince sulandırmadığından kalçamdaki acıyı da anlatamam sizlere,
ayağa kalktığımda topallıyordum. Üstüne teşekkür ederek sağlık ocağından
ayrıldım.
Sağırlığın yanı sıra bir de topal olmuştuk.
Dışarı çıktım ve bir bankın üzerine oturdum.
Hava
çok güzeldi, yaşamak çok güzeldi, bahardı, her taraf yemyeşildi, kuşlar
o daldan bu dala atlıyordu, mutlaka ötüyorlardır diyordum.
Duymuyordum.
Ayağa kalksam yürüyemiyordum.
Ama biliyordum geçecekti.
İyi de durduk yerde niye ömrümden sayılı da olsa 10 - 15 gün kötü geçsindi...
Tek suçlu Vesile’ydi ve cep telefonum titriyor/çalıyordu, arayan oydu.
Telefonu
usulca bankın üzerine koydum, sigara paketini çıkardım içinden birini
aldım, yaktım, paketi de telefonun yanına koydum, çakmağı da...
Telefon sürekli titriyor/çalıyordu, ben sigara içiyordum, önümden kahveci geçiyordu...
“Arkadaşım, bana bir çay getirir misin?”
(
Torpil başlıklı yazı
OlgunOnur tarafından
10.11.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.