Bu
mevsim hazan.
Bu
mevsim yalan…
Hazanda
mı olur hep ayrılan?
Ve
bu mevsimde
En
fazla ben miyim yara alan?
Dökülen
yapraklar arasında,
Sıkışıp
kaldım.
Beti
benzi sararmış mevsimdeyim.
Erguvanlara
hasret başladı,
Şimdiden.
Bozkır
yalnızlığına merhaba.
Bir
yaprak düşerken toprağın kucağına,
İçimde
fırtınalar kopar.
Bırakın
beni kasıma
En
fazla beni hazan anlar.
İrdelemeyin
renklerimi.
Ayrılıkların
ardından
Her
gün bir hüzün bestelerim var.
Kızılla
sarı arasında
Griye
dönerken duygular.
Mutluluktan
nasibimi alma zamanı,
Çok
geç…
Aşklar;
saklambaç oynar saklanır kuytuya
Çınar
gölgeleri ağır ağır
Düşer
uzaklara…
Eskisi
gibi cömert değil güneş,
Isınmaz
yürekler.
Sevgiler
nasır tutmuş
Unutulmuş
sevilenler.
En
zayıf yerinden vurur hazan.
Neşter
yer yürekler…
Kasım
yağmurları düşerken
Toprak
damlalara gebe.
Tebessümler
donuk,
Suratlar
asılmış bağ bozumunda,
Neler
oluyor bu mevsime?
Her
şey yerle yeksan.
Duygular
talan edilmiş
Ortalık
kan revan.
Aşk
kokan çiçeklerin boynu bükük,
Boynu
bükük bülbüller lal.
Bu
hazanda ne varsa?
En
çokta beni yaralar…
Gamze
YAĞMUR
21.11.2012