Küçücüktü elleri,

Minik ışıl ışıl gözleri,

Burnu akıyordu, üşüyordu,

Yarınları olacaktı,

Bir de sevdikleri,

Üşüdü, ürperdi,

Korkuyla titredi,

Başını kaldırdı ürkek,

Toz duman arasında

En kötü vahşeti gördü,

İnsanın;

İnsana olan düşmanlığını gördü,

Nedenini bilmeden

Kaçmalıydı biliyordu,

Ne ailesi yanında

Ne de yanındakiler ailesiydi.

Yıkılan binalar

Toz duman arasında,

Perişan yapayalnızdı.

Artık ne bir park kalmıştı,

Ne de evim diyebileceği bir yer

Kaçmalıydı biliyordu.

Eğer sağ kalırsa,

Yarınları olacaktı,

Bir de sevdikleri.

 

Kaçmalıydı biliyordu,

Hayatta kalabilmek uğruna,

Yağmur misali yağan bombalar arasında.

Gök kızıl, yer kızıl,

Her yer, her şey kızıl,

Yanan binalar, kaçışan insanlar,

Allah’ım! ! !

Karabasan gibi,

Küçük bir zaman diliminde

Her şey oldu kıpkızıl.

İnanamadı küçük gözleri gördüklerine,

Ellerine uzanmadı yardım eli,

Kaçacak bir yeri kalmadı.

Düştü omuzları dizlerinin arasına,

Sarıldı minik elleri bacaklarına,

Başını dizlerinin arasına kapatıp

Sımsıkı yumdu gözlerini.

Duymak istemiyordu kulakları,

Görmek istemiyordu gözleri,

Bu vahşetin arasında

Yarınlarını göremiyordu,

Sevdiklerini düşünemiyordu.

Kaçmalıydı biliyordu,

Eğer sağ kalırsa

Yarınları olacaktı,

Bir de sevdikleri.

 

 

Ayşe MANAV

( Çocuklar Ağlamasın başlıklı yazı Ayşe Manav tarafından 12/9/2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.