Ödünç verdiğim ağlayan gözlerimi
Geri aldım yalnız gecelerden
Ayrılığın külleri
Aşkın birlikteliğini yarattı
Yüreğimdeki tüm gülümsemeleri
Sevgiyle harmanlayıp
Kahkahalara dönüştürmek
Tam da özlediğim hayattı
Belirsizlikleri ölüm sirenlerini
Kaybolan şehri
Bir bir erittim sevginin kucağında
Artık deniz de benim gökyüzü de
Mehtap da benim yeryüzü de
Ayın güneşe aşkı kadar
Esaretin özgürlüğünü tattım
Mutluluk ocağında
Aşksız geçen günlerin faydasızlığını
Attım yüreğimden
O ki hayat çok kısa
Tatmalıyız ne varsa
O ki sevgi diye bir şey var
Koşmalıyız bu aşka
Vazgeçtim cennet dileğimden
Sevda cehenneminde yanmalıyım ben
Hoş geldin ey sevgili
Hoş geldin sen
Mehmet Fikret Ünalan
