Gün gelir, başım alıp gidersem bu diyardan
Ana, baba, kardeşler… Can dostlardan ve yâr’dan
Unutun gitsin artık, saymayın beni vardan
Aramayın, sormayın nasıldır, nerde diye…
Farz edin dünyanıza girmedi
böyle biri
Ya da şöyle düşünün; ölüyüm,
değil diri
Boşuna beklemeyin dönecek diye
geri
Meçhule yelken açmış, uzak bir yerde diye…
Bırakıp gitti diye ne oturup ağlayın
İstemem ne üzülün, ne karalar bağlayın
Ne de ağıtlar yakıp, yürekleri
dağlayın
Uzaklarda sır olmuş, düşmüşüm
derde diye…
Basarken sırra kadem, demedim “âlem
ne der!”
Siz de rıza gösterin, böyleymiş
deyip kader
Dua edin, bilin ki; “eden
kendine eder”
Hatta gülün, sevinin; “hayır var
şerde” diye…
Yedi iklim, dört bucak meltem
misali esip
Gurbetlerde dolanıp, böyleymiş
deyip nasip
Ben de aramam sizi sineme taşlar
basıp
Dönüp bakmam ardıma, yiğitlik serde diye…
Ömür geçti mum gibi, artık eridim, bittim
Hakkınız varsa bende, helal
edin… Ben ettim
Meftun’um; hoşça kalın!.. Artık
dostlar ben gittim
Oynadığım oyunda kapansın perde diye...
Kadir Çetin/T.Reis/87
Düzenleme:13/11/2012-İzmir