Bir Yazgünü bedenimi tutuşturan ALEV’din sen !..
Günün sonunda bir eser kalmamıştı alevinden..
Şimdi artık ne ararsın,ne de yanına alırsın,
Beni burda hasretinle yapayalnız bırakırsın..
Ne ellerimi tutarsın,ne bir haber gönderirsin..
Ne yollarıma çıkarsın,ne de bir selâm verirsin..
ALLAH’ımdan,uzun ömür dilemedim,şimdiyedek..
Şimdi bin yıl istiyorum,hasretinle yanayım tek !.
Ne senin haberin olur,ne de ben bin yıl yaşarım,
Güzel hayalin ardınca ölünceyedek koşarım..
Yüreğimi tutuşturup,beni yangınlara saldın !
Aşkınla kül etmek için,kızıl alevlere attın !.
Birgün,ellerimi tutup,birlikte ufka baksaydın,
Ömrümce kölen olurdum,bırakıp ta gitmeseydin..
Yollarını heyecenla beklediğimi bilseydin,
Ömür onbin yıl olsaydı,onbin yıl seni beklerdim..
Hiç ummadığım zamanda,birden yoluma çıksaydın,
Mutluluktan ölürdüm de,huzurla çekip-giderdim..
” Bu benimdir..” diye birgün,kâlbimi söküp-alsaydın !
All..! diyerek,gözlerimi onun yanına eklerdim..
Neden hasretlere attın ? Madem yaşatmayacaktın !
Keşke canımı alsaydın !Yalınız bırakmasaydın..
Canımı da vermezmiydim,Azrail olup-gelseydin ?!
Kurban ederdim yoluna..Sanmayasın ki saklardım..
Ne olurdu,sonbir defa,bir gece bende kalsaydın ?
Sabahadek,kollarında,huzur içinde yatsaydım..
Ömrümboyunca artacak..Acılarım bitmeyecek !
Ne gül yüzün,ne hayalin gözlerimden gitmeyecek..
——Mehmet Cemalettin Bayhan-2007 YAZ ATEŞİ…
( Merhamet ve YAZATEŞİ ) başlıklı şiirimden sonra…