TAKLÝT VE ÞÝÝR

Taklit, düþünceyi susturan, fikri geliþmeyi yerinde saydýran, kiþinin iç zenginliðini donduran, fikir ve görüþ beyanýný askýya aldýran, kolaya ve basite sýðýndýran, yeni olmayan þeyler meydana getirerek kendini avunduran, insanýn kendi kendisini aþmasýný engelleyen zararlý bir alýþkanlýk ve çok yanlýþ bir davranýþtýr.

            Taklit, özellikle þuursuz ve cahilce taklit, beraberinde teslimiyetçiliði getireceðinden çok zararlý ve telafisi imkânsýz neticeler doðurur. Kiþiyi hazýr formüllere alýþtýrýp düþünce ve ruh dünyasýný karartýr. Kiþileri serseri, serkeþ, sevimsiz, inzibatsýz, insicamsýz, boþ ve kof iþlere yöneltir. Ýnsanýn kendisini bilerek baþkalarýna sömürtür. Taklitçi insan, düþünemez, araþtýrma gereði duymaz, sürekli baþkalarýndan kopya çeker. Hiçbir zaman ileride olamaz. Her zaman taklit ettiði insan ve toplumlarýn arkasýnda yayan ve yavan kalýr.

Þiirde taklit tam manasýyla bir felakettir.

Þair kendi gönlündekileri kendine has bir dille dillendirmelidir.

Baþka bir þairi taklit yoluyla yazan, her zaman o þairin gölgesinde kalýr ve bir daha da o þairi asla aþamaz.

Þiirin mayasý ve manasý taklit deðil, kendine haslýk, orijinalliktir.

            Kalýcý þiirler, baþka þairleri taklit eyleyenler tarafýndan deðil, kendi sesini bulanlar tarafýndan yazýlan þiirlerdir.

            Ne mutlu taklitten sakýnanlara.

         Fikri HAKLI