Yatağında sessizce ağlarken yaşlı kadın Gözyaşları sel gibi yüreğine akmakta Neden böyle yalnızsın dolmak üzre miadın Mazi içinde yara ciğerini yakmakta
Bir zamanlar güzeldi gören döner bakardı Yıllar eski halinden bırakmadı hiç eser Ateş gibi gözlerle her bakanı yakardı O yaşta her güzelde kavak yelleri eser
Beyaz atla gelecek prensini beklerdi Nihayet bir davette onunla bakıştılar Bir daha görmek için günü güne eklerdi Sanki ruh ikiziydi ne de çok yakıştılar
Mutlu gün geldi çattı sonunda evlendiler İki minik bebeyle evleri neşe doldu Aşkları hiç bitmedi sevgide cavlandılar Çocukları büyüdü iş- güç sahibi oldu
Onca yıl nasıl geçti hiç farkına varmadan Kırk mutlu yıl sonunda sevdiğini kaybetti Çocukları evlendi rızasını sormadan Onu yalnız bırakıp yuvadan uçup gitti
Şimdi artık yalnızdı anıları arkadaş Kocası yanındaydı içinde yaşıyordu Yoktu artık kimsesi ana-baba-eş-gardaş Onları çok özlüyor gönlünde taşıyordu
Hayat maçı bitmişti uzatmalarda sıra Ölüm meleği gelse alıp da gitse onu Kavuşsa sevdiğine vuslata yansa çıra Hakka koşmak değil mi; belli faninin sonu
( Rüzgâr Gibi Geçti başlıklı yazı Nilüfer Sarp tarafından 6.04.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
