Ancak bu sanal yapı salt kendi varlığı ile sınırlı kalmaz; uzanabildiği tüm bireyleri ve çevreyi etkiler. İşte o zaman serzenişler, direnişler, yönelişler kaçınılmaz olur.
Oluşumlarda sorunun irdelenmemesi yatar kuşkusuz. Özgün fikir diye bireylere ve topluma sunulan çıkar odaklı objeler, kendi içinde bencil olmasının yanında, kendine karşı olanları da kesinlikle dışlar.
Bu süreç toplumda bir egemen yapı oluşturur. Çoğu kez bunun adı aydındır. Her şeyin en iyisini bilme ve yapma iddiası, bu kesimin en belirgin özelliğidir. İşte işin püf noktası budur.
Halkı cahil, bir şey bilmez sayan bir kafa kesinlikle aydın olamaz ve hele demokrasiden bahsedemez. Çünkü demokrasi bir avuç egemen sınıf rejimi değildir.
Eğer bir toplum egemenlerin tutsağı gibi yaşamaya zorlanıyorsa, bu tür kısır döngüler, fuzuli girdaplar kaçınılmaz olur.
Süslü cümleler kurarak demokrat ya da demokrasi yandaşı olunmaz.
Birey kendi öz varlığını yadsıyarak başka varlıkların gölgesinde yaşamaya mahkûm ise, sadece zavallıdır.
Öyleyse, toplumsal barışı ve kardeşliği gerçek anlamda yaşatacak unsurlar tesis edilmelidir. Unutulmamalıdır ki, hayatı belirleyen içinde bulunulan koşullar, koşulları oluşturan ise insanlardır. İnsan odaklı bir yaşam hepimizin amacı olmalıdır. Ancak, değişim ve gelişimin sekteye uğramadan sürdürülebilmesi için her türlü eleştiri ve kuşkuyu canlı tutmak gereği unutulmamalıdır. Bilim ve teknikteki gelişmeler eleştiri ve kuşku odaklıdır. Bu anlamda önce öz eleştiri yapılmalıdır. Kişileri ve kurumları yücelten gücün yansız ve dürüst yapılabilen öz eleştiri olduğu ilkesi kesinlikle unutmamalı ve yaşamımızın olmazsa olmazı kabul edilmelidir.
Düşünmek bile ürkütücü ancak, bir gün iş işten geçmiş olabilir.
Başka Türkiye, başka Anadolu, başka cennet vatan olmadığı unutulmamalıdır.
Nutuklarla bir yere varılamayacağı açıktır.
Küreselleşen günümüz dünyasının önemli bir aktörü olmak, pozitif bilimin ışığında parlak vizyonlara yönelmekle olur.
Esenlikle.
