Vakit gece yarısı,çok yağmur yağar,
                                                         Fırtınaya  dönüşmüş, esiyor rüzğâr.

                                                         Adımlarım sıklaşır, hatta koşarak,
                                                         Çukurlardan  atlayıp ve dolaşarak.

                                                         Gizemli bu geceler, caddeler tenha,
                                                         Şehrin  yabancıları, yolda  yiter ya.

                                                         Şemsiyeme vuruyor,yağış tempolu,
                                                         Semti sorduğum kişi, bilmiyor yolu.

                                                         Endişeleniyorum, korkuya  benzer,
                                                         Bu saatte sokakta, soyguncu  gezer.

                                                     Eşkıya şehre inmiş,mümkündür soygun,
                                                     Ne bekçi  var ne  polis, emniyet  yorgun.

                                                         Kurt bulanığı sever,fırtınalı doğayı,
                                                         Başıboşluk azdırır, a z g ı n  boğayı.

                                                         Sokak sokak dolaştım, düşüncelerle,
                                                         Yağmurlara karışan,b u ğ u l u terle.

                                                         T e l â ş l ı adımlarla döndüm köşeyi,
                                                         K o r k u l a r ı m ı attım,ve endişeyi. 

                                                         Ruhuma güven geldi,korkuyu attım,
                                                         Ata'm karşımda idi, güvence battım.

                                                         O, hâlâ a y a k t a y d ı, hâlâ  nöbette,
                                                         Damla   oynaşıyordu, durduğu   sette.

                                                          Tunç heykel parlıyordu,cilalı sudan,
                                                      Kuşlar da konmuyordu, sudan korkudan.

                                                         Emniyet içindeydi,şehirde ki insanlar,
                                                         G ü v e n  içindeydi, u y u y a n canlar.

                                                              İlkeleri koruyor, bu  memleketi,
                                                              Korumaya yeminli cumhuriyeti.      

                                                         Batının  nöbetçisi, A t a 'yla  İ z m i r,
                                                         Sonsuza  yaşayacak,Türk  olarak  hür.

                                                        Yağan yağmur,yağan kar,Ata'ya Çiçek,       
                                                        O'nun kutsal n ö b e t i, hiç  bitmeyecek.

                                          *******Hazan bah:158.sayfa*****067 12/ 1996********  
( Y A Ğ M U R L U G E C E başlıklı yazı Özçiçek tarafından 24.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu