Anneye Mektup
“Yavrum…
Seni nasıl toprağa vereceğim. Yavrum…”
Diye haykırışın kulaklarımda çınlıyor anne!
Ben istemedim ki
Başkentin göbeğinde
Kalleşçe aldılar beni senden
Daha tomurcuktum, açmayı bekliyordum
Kim bilir sana ne mektuplar yazacaktım
Ama hayat işte!
Başlamadan bitti Barış kavgam
Bu sana ilk ve son mektubum…
Canım Annem!
Göğsüne dayadığım başımı okşamanı unutmayacağım
O mutluluk güven veriyordu
Hani kahvaltıda içirdiğin süt…
Rengi, kokusu
Hani Beyaz Barışın simgesiydi
O kahvaltı sofralarını hayal edip
Özlemlerinde
Hasretlerinde
Yeniden doğacağım Anne…
Karanlık odamda düşünüyorum da anne!
Dokuz yaşındaydım
Ne istediler benden?
Büyüyüp adam olacağımdan mı korktular?
Meğer hayat yormuş beni
Vatan
Bayrak
Namus
Barış dedim
Okuyup avukat olacaktım
Savaşa
Haksızlıklara bayrak açacaktım
Hani çocuklar ölmeyecekti
Barış’ın diğer adı ölüm mü?
Hayat bana neden sırt çevirdi Anne?
Mustafa KARAAHMETOĞLU
13.10.2015
Çocuklar ölmesin! Her nereden ne şekilde gelirse gelsin
TERÖRE LANET OLSUN!
(
Anneye Mektup başlıklı yazı
Mustafa Kara tarafından
24.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
