Aylardan Kasým ayý, serin bir gece yarýsý. Taksici Mehmet yine Ercan hava limanýna yolcu götürmek üzere ilerliyordu. Gökyüzü karanlýk yýldýzsýz bir gece idi. Mehmet bir ara kendi kendine; “ of, of be yaa git, git bitmez þu yollar” dedi. Arkada ki oturan yolcu Mehmet’ e seslenerek;

“Ne oldu evlat? Neden bu kadar þikâyetçisin iþinden” dedi.

Mehmet sakin bir þekilde,” bey amca bir zaman sonra insan iþinden býkýyor, monotonlaþýyor”  ama iþsiz, güçsüz kalmaktansa iyidir” diye karþýlýk verdi.

Yolcu adam: Mehmet’e yine seslenerek;

“Evladým, þoförlük zor bir meslektir, kolay deðil. Saatlerce direksiyon sallýyorsun. Sarhoþu var, dikkatsiz sürücüsü var” diyerek Mehmet’i mesleði konusunda uyardý. Araba kullanýrken “dört tane gözün olacak, kulaðýn duyacak” dedi.

Mehmet “haklýsýn bey baba Zaten bizde öyle yapmaya çalýþýyoruz. Þimdiye kadar çok þükür en ufak bir kazamýz, belamýz olmadý” dedi. Bu konuþmalar havaalanýna gidene kadar, karþýlýklý sohbet þeklinde sürdü. Hem Mehmet arabada sýkýlmamýþ oldu, hem de arabada bulunan yolcu bey amcanýn vaktinin nasýl geçtiðini anlamadý.

Yolcu,” Mehmet usta geldik mi yoksa” diye birden seslendi, Mehmet’e.

Mehmet: “evet bey amca yaklaþtýk, geldik sayýlýr. Acele etme beni seni

Giriþ kapýsýna kadar götüreceðim” diyerek, yolcuyu uyardý.

Nihayet havaalanýna gelindi. Mehmet taksiyi giriþ kapýsýna park etti. Arabadan hemen atlayarak bagajý açtý ve yolcunun valinizi giriþ kapýsýna kadar taþýyýverdi.

Bey amca: “teþekkür ederim Mehmet oðlum” dedi. “Beni sað salim getirdin, uçaðýma ulaþtýrdýn” diyerek memnunluk ifadesinde bulundu.

Mehmet: “eyvallah bey amca, görevimiz” dedi. “Ýnþallah yine karþýlaþýrýz” diye temennide bulundu.

Bey amca: “sað ol evlat” diyerek taksi ücretini ödedi.

Mehmet: “hadi sana iyi uçuþlar bey amca. Bende seni tanýdýðýma memnun oldum” dedi, tebessüm ederek.

Biraz aradan zaman geçti. Uçaklarýn biri uçuyor, birisi iniyordu. Yine havaalaný kalabalýk, yine orasý ana baba günü gibiydi.’Ýngiltere’den Kýbrýs’a organize turlar var yine’ diye düþündü Mehmet. Oldum olasý sevmezdi bu kulak yýrtarcasýna uçaklarýn çýkardýðý sesleri. Ona kalsa hiç havaalanýna yolcu getirmeyecekti ama neylersin patronu genelde onu gönderiyordu buralara. Biraz daha bekledi yolcu çýkmayýnca caný sýkýldý. Boþ dönmek istemiyordu Gazi Magosa’ya. Nereye baksan dünyanýn yoluydu. Bekledi, bekledi vazgeçti. “Þansýma küseyim” dedi.

Mehmet artýk Gazi Magosa’ya doðru yola çýkmýþtý. Arabanýn teybini açmýþ kasetten þarkýlar dinliyor, hem de kendi mýrýldanýyordu. Bayaðý yorgundu. Bugün çok sefere çýkmýþtý.

Bir ara gözleri kapanýr gibi olmuþtu. Sonra birden gözlerini ovuþturdu ve kendine geldi. Bir eve gideyim de, þöyle bir uyku çekeyim diye içinden geçirdi.

Mesarya ovasýný geçmiþ, seyir halinde iken birden yolda bir beyazlar içinde bir insan silueti görür gibi oldu.

Mehmet” hay Allahým gecenin bu saatinde kim ya” dedi?

“Acaba rüya mý görüyorum?” Biraz yaklaþtý,” bu insan ya”, Allah Allah

 “Hem de bir kýz, nasýl olur” dedi? Ýlk defa böyle bir þeye rastlýyorum diye þaþýrdý.

Arabayý durdu, baktý ki, genç bir kýz. Ya 19, ya da 20 yaþlarýnda bembeyaz bir elbise içinde,

Hemen açtý arabanýn kapýsýný kýz bindi. Kýz ürkek bir halde kollarýný göðsüne baðlamýþ, öyle hareketsiz ve sessizde duruyordu. Mehmet herhalde bu üþüdü diye üzerinde ki ceketini çýkardý. Kýza uzattý. Kýz ceketi giydi ama hiç konuþmuyordu.

            Mehmet: “adýn ne senin abi’m?”

            Mehmet: “ne iþin var senin gece yarýsý bu yollarda? Hiç korkmadýn mý abim sen?

Bu saatlerde iti olur, uðursuzu olur. Sen gepegenç kýz..”

            Kýz :………………………..

            Mehmet: “iyi konuþma bakalým. Ya dilsizsin, ya da utanýyorsun” diye baþýný salladý.

            “ peki, kýzým, sen nereye gideceksin? Nereye býrakayým seni” dedi kýza?

Kýz: sessizce eli ile yol üstünde ki bir köyü iþaret etti. Tam yol üstünde ki tali yola gelmiþlerdi. Aniden direksiyonu saða kýrdý ve iþret ettiði köye doðru ilerlemeye baþladýlar.

Mehmet hala þaþkýnlýðýný üzerinden atamamýþtý. ‘Allahým bu peri mi? Gökten inen bir melek mi?’ Diyerek kendi kendine içinden konuþuyordu. Kýz oldukça da güzeldi. Bu arada köye girmiþlerdi.

Mehmet kýza, dönerek neresi eviniz diye eli ile iþaret etti. Arkasýndan’ inþallah evini bana tarif eder’ dedi. Kýz, beyaz badanalý küçük bahçeli bir ev gösterdi yine eli ile. Mehmet arabayý oraya doðru sürdü. Evin yanýna geldiklerinde, arabayý durdurdu. Kýz arabadan hiç konuþmayarak indi. Mehmet bir ara baktý, kýz bahçeden içeriye girince “boþ ver nasýl olsa evine kadar getirdim. Artýk bundan sonra sýkýntý olmaz” dedi. Tekrar Mehmet Gazi Magosaya doðru ilerlemeye baþladý. Yine yolda giderken hala daha tarif edilmez bir durumdaydý. “Acaba ben bir rüya mý gördüm” diyordu? “Boþ ver” dedi kendi kendine..”parasý da yoktu kýzýn.kiminin parasý, kiminin duasý” diye yetindi.

Mehmet nihayet taksi duraðýna gelmiþti. Oradaki nöbetçi arkadaþýna arabayý teslim etti. “Sabahleyin ben hesabý patrona teslim ederim” dedi. Evine gitti. Yataðýna uzandý. Hala o kýzý düþünüyordu. Hiç aklýnda çýkmamýþtý. Kimdi o kýz? Nerden geliyordu? Neden yollarda kalmýþtý? Beyninde bir sürü cevapsýz soru iþareti ile sabahý dar etti. Uyumuþ muydu, yoksa yatakla cebelleþmiþ miydi, hiç farkýnda deðildi.

Sabah kalktýðýnda Mehmet, üzerini giymek istedi. Eþi kendisine kahvaltý hazýrlamýþtý.

Hiçbir þey caný çekmiyordu. Aklý dün gecede idi. Görmüþ olduðu kâbus mu? Yoksa bir düþ müydü? Hep ona odaklanmýþtý.

Eþi bir ara; “Mehmet hayýr neyin var caným?”

Mehmet; “yok bi þey”

Eþi: “ya çok dalgýnsýn da..”

Mehmet:”sen çeketimi getir de bir an önce yazýhaneye gideyim” dedi.

Kadýn gitti yatak adasýna, kocasýný çeketini aradý. Ancak ceket yoktu. Tekrar mutfaða Mehmet’in olduðu yere döndü ve” Mehmet çeketin yerinde yok” dedi.

Mehmet: “haným nasýl olur ya? gece çýkardým yattým iþte..!! nereye gider bu ceket, çalmadýlar ya”  bu sefer Mehmet kendi gitti baktý. Gerçekten ceketi yerinde yoktu. Her zaman ki astýðý askýlýða baktý. Ceket yoktu, birden afalladý. Nerde unutmuþtu ki ceketini?

“Hayret” dedi. Sonra birden aklýna geldi.”doðru ya” dedi. ”Gece ben üþümesin diye o kýza vermemiþ miydim” kendi kendine hayýflandý.

 “Bu kýz benim hem aklýmý aldý, hem ceketimi” diye hem güldü, hem de panikledi.

“Aman Allah’ým! Þimdi ben ne yapacaðým? Bütün paralarým ceketin içindeki cüzdandaydý.

Ben patrona ne derim þimdi? Ne yaptým ben “diye baþýný tuttu çaresizce düþünmeye baþladý.

Aklýna bir çare geldi. Ben en güzeli dedi, patrona gitmeden önce o kýzý býraktýðým köye gideyim ve ceketimi aldýktan sonra yazýhaneye geçeyim diye karar verdi.

Mehmet garajdan kendi arabasýna bindi ve doðru o kýzýn köyüne yöneldi. “Ýçinden de inþallah cüzdanýma paralarýma bir þey olmamýþtýr” dedi. “Yoksa ben ne derim patronuma? Sonra beni hýrsýz çýkarmasýn kimse bana inanmaz, kimseyi inandýramam” diyerek bir ara kendince çýkmaza girdi. Ama ben þimdiye kadar kimseye yanlýþlýk yapmadým, kimseye bir kötülüðüm olmamýþtýr, kaldý ki daha o kýza iyilikte bulundum diye  düþünerek kendini teskin ve teselli etti.

Mehmet elinle bulmuþ gibi köye girdi ve kýzýn evinin kapýsýnýn önüne arabasýný park etti.

Çok heyecanlýydý. Kafasýnda bin bir tane soru iþaretleri vardý. Zaten o gecenin sýrrýný çözememiþti. Þimdi birde kýz ‘ceketini inkâr ederse, ya almadým’ derse ben ne yaparým o zaman? Karmakarýþýk düþünceler içerisinde kýzýn evinin kapýsýný çaldý.

Mehmet biraz bekledi, bir müddet sonra kapý açýldý ve kapýda bir yaþlý çift göründü þaþkýn bakýþlarla.

Yaþlý adam: “buyur evladým, kime bakmýþtýnýz” dedi? Mehmet bir müddet düþündükten sonra “amca dün gece yarýsý buraya bir yolcu býrakmýþtým, genç bir bayan”

Yaþlý adam: “bayan mý?”

Mehmet: “evet amca” yaþlý adam olanlara bir anlam verememiþ þaþkýn, þaþkýn etrafýna bakýndý, “evladým, burada öyle birisi yok ki, siz herhalde yanlýþ adrese geldiniz?” dedi.

Mehmet: “hayýr amca, eminin burasý. Hatta üzerinde bir beyaz elbise vardý ve üþümüþtü kendi ceketimi verdim.” Bu sefer yaþlý kadýn, Mehmet’e seslenerek; “oðlum gel içeriye bakalým, nedir senin derdin anlat” diye seslendi. Mehmet yaþlý kadýnýn çaðýrmasýyla içeri girdi ve gösterilen bir yere oturdu. Mehmet otururken etrafa þöyle bir bakýnýrken, tam karþýnda duvarda asýlý o kýzýn resmini gördü. Hemen yerinden fýrlayarak duvardaki resmi göstererek iþte, iþte bu resimde ki kýz” dedi.

Yaþlý kadýn ile yaþlý adam buruk va üzüntülü bir þekilde Mehmet’in gösterdiði resme dönüp baktýlar ve Mehmet’ e dönerek, yaþlý kadýn: “ooo oðlum o benim kýzýmdý. Öleli kaç sene oldu. Senin yanlýþýn var bu iþte” diye yarý sitem, yarý üzüntü ile sesi titreyerek cevap verdi. Belli ki, her iki insanda birden, hüzünlenmiþler ve eski yaralarý deþilmiþti.

Mehmet: “Amca inanýn o kýzdý, gece arabama aldýðým. Bu eve getirdim býraktým. Neden bana inanmýyorsunuz” diye feryat etti.” Ceketimin içinde cüzdaným vardý, paralar vardý, zor durumdayým” diye, onlara derdini üzüle sýkýla anlatmaya çalýþtý.

Yaþlý adam: “Oðlum bekle bizi, hazýrlanalým da seni kýzýmýn mezarýna götüreyim de bize inan” dedi. Bunun üzerine hep beraber köyün mezarlýðýna gittiler. Yaþlý adam aradý kýzýn mezarlýðý buldu. Mehmet “Oðlum iþte kýzýmýn mezarý “dedi. Mehmet gitti mezarýn baþýna bir baktý ki, ne görsün? Mezarýn üzerinde kendi ceketi örtülü duruyor.

Mehmet: “Evet amca iþte bu ceket benim ceketim. Nasýl olur ya..?” Hemen ceketi aldý ve kontrol etti, cüzdaný ve paralar içinde tastamam duruyordu. Aklý hafýzasý almýyordu, garip garip yaþlý insanlarýn yüzüne baktý ve ama “bu nasýl olur” dedi?

Yaþlý adam: “Oðlum Allahýn iþine karýþýlmaz. Ne diyebilirim ki, sana bizde nasýl olduðunu anlayamadýk” dedi.

Mehmet suskun ve þaþkýn bir þekilde yaþlý insanlarý arabasýna alarak oradan ayrýldýlar.

Söz konusu bu yaþanmýþ gerçek olayýn yorumunu ve takdirini siz deðerli okuyucularýma býrakýyorum.