Dünya!

Ruhumun bağrına çöker bir hüzün
Gözüme bir başka  görünür dünya
Ne zaman davete yönelse yüzüm
İcabet ettikçe  sürünür dünya

Gök kubbe buğulu arzında ateş
Ağlıyor sessizce öksüz kalmış eş
Makberin koynunda  bir garip kardeş
Zalimin zulmüne bürünür dünya

Öyle bir zamana gebe ki o an
İmtihan sırrında haşr olur insan
İster ağla, ister bağır, ister yan
Kendi ettiğinden arınır dünya

İç içe toplanır insanlar yasta
Akıllar marazlı beyinler hasta
Deccal tezgahında hilede usta
Kendi vadesinde barınır dünya

Ey Nuh'um uyma sen nefsin sözüne
Fırlat taşlarını iblis gözüne
Hakikati doldur gönül gözüne
Kendi urbasına sarınır dünya

Nuh Comba
(HeceliYorum)