TAHLÝL: Çelebi ÖZTÜRK



ÞÝÝR TAHLÝLÝ

ALÝ ÖZKANLI: 1956 yýlýnda Kayseri-Melikgazi ilçesi Karaimam mahallesinde dünyaya geldi. Ýlköðrenimini Mustafa Özgür Ýlkokulu, ortaöðrenimini Melikgazi Ýmam-Hatip Lisesi ve Fevzi Çakmak Lisesi, yüksek öðrenimini Kayseri Eðitim Enstitüsü’nde tamamlayarak 1979 yýlýnda öðretmenlik hayatýna baþladý.
Yurdun deðiþik bölgelerinde sýrasýyla Ordu-Merkez Gökömer Köyü Hacýlar Mahallesi Ýlkokulu, Kayseri-Pýnarbaþý Ýnliören Köyü Ýlkokulu, Diyarbakýr-Silvan Otluk Köyü Ýlkokulu, Ankara-Çubuk Mutluköy Ýlkokulu, Kayseri-Melikgazi Mustafa Yazar Ýlköðretim Okulu, Kayseri-Melikgazi Aydýnlýkevler Burhan Dinçbal Ýlköðretim Okulunda 15 yýl sýnýf 10 yýl da Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi öðretmenliði yaptý. Görev okul dergisi yayýn kurulunda ve Ýl Milli Eðitim Danýþma Kurulunda görev yaptý. 1985 yýlýnda Diyarbakýr-Silvan’da köy öðretmenleri arasýnda yýlýn öðretmeni seçilerek Kaymakamlýkça takdirname verildi. Görev yaptýðý yerlerde Valilik, Ýl, Ýlçe Milli Eðitim Müdürlükleri ile müfettiþlerce birçok kez teþekkür ve takdirname ile ödüllendirildi. Çalýþmalarýndan dolayý Burhan Dinçbal Ýlköðretim Okulu Aile Birliði–Okul Koruma Derneði, Eðitim-Bir Sendikasý ve Kayserispor Yönetim Kurulu tarafýndan þilt ile taltif edildi. 1974–1979 yýllarý arasýnda Kayserispor’da minik, genç ve amatör futbol takým yöneticiliði yaptý. 1990–2002 yýllarý arasýnda Öðretmenler Vakfý, Milli Gençlik Vakfý, Safa Vakfý ve Enderûn Eðitim Vakfýnda eðitim çalýþmalarýnda bulundu. Eðitimciler Birliði Sendikasýnda teþkilatlandýrma sekreterliði yaptý. 2004 yýlý Temmuz ayýnda emekli oldu.
2003 yýlýnda Gönül Bahçem, 2005 yýlýnda Beni de Götür adlý þiir kitaplarýný çýkardý. Yazý ve þiirleri Altýnoluk, Anadolu Gençlik, Bal Çocuk, Baciyan, Ýlkadým, Somuncu Baba ve Yeni Dünya gibi dergilerde yayýnlandý. Halen Enderûn Kültür Yardýmlaþma ve Dayanýþma Derneði, Ýlkadým Dergisi, Anadolu Radyo Televizyonu’nda (ART FM) eðitim, kültür ve sanat çalýþmalarýna devam etmektedir. Evli iki çocuk babasýdýr.
ESERLERÝ: Gönül Bahçem 2003 , Beni de Götür 2005


YÜREÐÝME KOR DÜÞTÜ

Cananýmdan ayrý düþtüm aðlarým
Erciyes’ten yüreðime kar düþtü
Þu bahtýma karalarý baðlarým
Erciyes’ten yüreðime kor düþtü

Bahçemizde donuk güller aklaþtý
Papatyalar sümbüllerle koklaþtý
Sarmaþýklar sevenine yaklaþtý
Erciyes’ten yüreðime zor düþtü

Zambaklarýn zarafeti, arlýðý
Leylaklarýn hissedilir varlýðý
Acý verir gönüllerin darlýðý
Erciyes’ten yüreðime mor düþtü

Gönülleri sevda yüklü olanlar
Yürekleri muhabbetle dolanlar
Erken yaþta yâri için solanlar
Erciyes’ten yüreðime nar düþtü

Bir çift sözle mutluluða ereriz
Aþk baðýna göz kýrpmadan gireriz
Biz sevdik mi ölümüne severiz
Erciyes’ten yüreðime yâr düþtü.

ALÝ ÖZKANLI

“YÜREÐÝME KOR DÜÞTÜ” ÞÝÝRÝNÝN TAHLÝLÝ


1- DÝL: Þairin genel olarak tüm þiirlerinde kullandýðý dil duru Türkçedir. Anlaþýlýr bir dil kullanmýþtýr. Þairin, þiirde oluþturduðu dilin kulaða hoþ gelen musiki havasýnda bir sesleniþi vardýr. Þairin tüm þiirlerinde ayný dil yapýsýný görmek mümkündür. Þiir dilini oluþmasýnda yalýn ifadeler kullanmayý tercih eden þair, kelime arayýþýna girmeden anlatmak istediði duygu ve düþünceyi en yalýn þekliyle sunmuþtur. Þiirdeki dil, Halk Âþýklarýnýn dili ile ayný paraleldedir.
2- ZAMAN: Þair, belli bir dönemi anlatmaktadýr. Bu, yâr olarak tasvir ettiði memleketinden ayrýldýðý bir dönemdir. “Cananýmdan ayrý düþtüm aðlarým.” dizesinde sevgiliden ayrýlmýþ olan bir insanýn sesleniþi görülmektedir. Þair, ayrýlýk acýsý çekmektedir. “Þu bahtýma karalarý baðlarým/Erken yaþta yâri için solanlar.” dizelerinde ayrýlýk acýsý öne çýkmýþtýr. Ancak þiirdeki ayrýlýk, sevgili olarak tasvir edilen kadýn deðil, þairin yaþadýðý çevreden uzaklaþmasýdýr.
Zaman, þairin yaþadýðý çevreden ayrýlmasýyla baþlayan ve devam edegelen yaþamýný kapsamaktadýr. Þiirde insan, zaman ve mekân arasýnda güzel bir bað kurulmuþtur.
3-MEKÂN: Þiirdeki mekân, þairin ruh haletini anlatan içinde bulunduðu psikolojik durumudur. “Bahçemizde donuk güller aklaþtý.” dizesinden þairin içinde bulunduðu ruh haleti anlaþýlmaktadýr. “Bahçemizde” kelimesinden þairin kalbinin anlatýldýðý görülüyor. “Aklaþma” kelimesinden beyazlaþma anlaþýlmalýdýr. Anlatýmdaki beyazlaþma kýþ mevsimini, dolayýsýyla kar’ý aklýmýza getirmekle birlikte, asýl anlatýlan canlanmadýr.
4-ÝNSAN: Þiirde öne çýkan insan þairin kendisidir. Cananýmdan ayrý düþtüm aðlarým / Erciyes’ten yüreðime kar düþtü / Þu bahtýma karalarý baðlarým / Erciyes’ten yüreðime kor düþtü / Bahçemizde donuk güller aklaþtý, dizelerinden þiirdeki insanýn þairin kendisi olduðu anlaþýlmaktadýr.
5-DUYGU VE DÜÞÜNCE: Þiirdeki temel fikir, yaþadýðý çevreye karþý büyük bir sevgi besleyen þairin o çevreden ayrýlmasýnýn üzüntüsünün anlatýlmasýdýr.
Kayseri ilimizde yer alan Erciyes Daðý yaz kýþ karla kaplý olur ve insaný donduran ayazý hiç eksik olmaz. Erciyes Daðýnýn esintisi çevre illerden bile hissedilir.
Erciyes’in ayazý kimi sevdalýlarýn yanan yüreðini soðutur. Oraya düþen kar, aþk ateþiyle yanan, kavrulan âþýklarýn yüreðine düþer, soðutur! Aþk ateþiyle yanan kalpler baþka türlü iflâh olmaz çünkü. Cananýmdan ayrý düþtüm aðlarým / Erciyes’ten yüreðime kar düþtü, dizelerinde bu duygu anlatýlmaktadýr. Bir insanýn baþýna gelebilecek olaylar kaderin kötülüðüne baðlanýr. Bahtýma küstüm, bahtýma karalarý baðlarým, kötü bahtým þeklinde kaderin kötü yazýldýðýný anlatan ifadelere Türk Edebiyatýnda sýkça rastlarýz. Bu anlatým bir anlamda kadere küskünlüðün ifadesidir. Þu bahtýma karalarý baðlarým, dizesinde bu anlatýma rastlýyoruz. Aþkýn ateþiyle için için yanan þairin tüm vücudu artýk bir ateþ parçasýna dönmüþtür. Kayserili olan þairin, Kayseri’ye olan sevgisi Erciyes Daðý tasvir edilerek ifade edilmiþtir. Bu büyük sevgi, “Erciyes’ten yüreðime kor düþtü.” dizesinde anlatýlmýþtýr.
Ýlkbaharýn gelmesiyle birlikte güller, sümbüller, papatyalar açar. Ýlkbaharýn neþesi ve sevinci dolar insanýn içine. Bahçelerde, daðlarda yetiþen gül, papatya, sümbül gibi her türlü çiçek kokularý birbirine karýþýr. Bu güzellikler, yârinden ayrýlmasý nedeniyle kalbinde hüzün meydana gelen þairin bu hüznünü aniden daðýtýr. Kalbinde bir canlanma meydana gelir. Çiçeklerin açmasýyla gelen canlanma belki þaire yârini hatýrlatýr: Onun güzelliðini, kokusunu… Çiçeklerin açmasý, kokularýnýn birbirine karýþmasý þairin iç âlemine neþe ve sevinç verirken, yüreðinde bir kýpýrdanmaya neden olur. Bu güzellikler, sevgili olarak tasvir ettiði ve çok sevdiði o yeri hatýrlatarak içini sýzlatýr. Ve belki o yâre kavuþmak hayli zordur. Sümbüllerin, Papatyalarýn birbirine karýþan kokularý þaire kadar ulaþýr. O koku, onun sevgili ile kucaklaþmasýdýr. Ancak bu kucaklaþma manevidir. Yâri ile buluþmasý, kucaklaþmasý zor olacaktýr. Nitekim bir mevsim sonra gelen bu canlanma, Bahçemizde donuk güller aklaþtý/Papatyalar sümbüllerle koklaþtý / Sarmaþýklar sevenine yaklaþtý / Erciyes’ten yüreðime zor düþtü, mýsralarýnýn yer aldýðý ikinci kýta da anlatýlmaktadýr.
Bazen sevgilinin duruþu, inceliði, güzelliði ve zarafeti çiçeklerde kendini bulur. Bu güzellik, zarafet, bazen bir Zambakta, bazen bir Leylakta, bazen bir Sümbül’de kendini bulur. Bazen güneþ gibi açar sevgili, ay gibi parlar. Güneþin parlaklýðý onlarýn dalýna, yapraklarýna vurur. Nasýl ki sevgili göz alýr, yürek yakar… Çiçeklerde sevgiliyi hatýrlatýr ve öyle yakar. Sevgi ile yanan yüreði güneþ gibi aydýnlatýr. Kimi zaman bu duygu çok sevilen bir mekân için hissedilir. Bu güzelliklerden ayrý kalmak, onlara dokunamamak þairin yüreðini sýkar. Çiçeklerin özünde kendini bulan þair, onlarý koklayamadýðý için acý çeker. Ayrý kaldýðý güzel memleketinin ki, bu bir yâr olarak tasvir edilmiþtir, Zambaklarý, Leylaklarý v.b. güzellikteki çiçekleri yüreðini yakar. Onlarý koklayabilse, sevgiliye kavuþmuþ gibi olacaktýr. Birbirinden güzel canlý renklerin karýþarak þairin yüreðinde açmasý onu neþelendirirken, ayný zamanda kendi memleketine has bu güzelliklerden ayrý kalmasý gönlüne darlýk vermekte ve üzüntüye neden olmaktadýr. Bu duygu ve düþünceler, üçüncü kýta da yer alan Zambaklarýn zarafeti, arlýðý / Leylaklarýn hissedilir varlýðý / Acý verir gönüllerin darlýðý / Erciyes’ten yüreðime mor düþtü, dizelerinde ifade edilmektedir. Bu kýta da büyük bir hasretin acýsý gözlenmektedir.
Her gönülde farklý bir sevda yer alýr. Her sevdanýn duyumsanýþý farklýdýr. Kimi güzele sevdalanýr, kimi çirkine. Kimi bir daða, kimi bir kuþa, kimi bir çiçeðe sevdalanýr. Ama sevdanýn kalpteki kýpýrtýsý aynýdýr. Bu duygunun hissedildiði varlýðýn bir önemi yoktur bu nedenle. Önemli olan sevmek deðil midir? Seven kalp, herþeyi, herkesi ayrý sever. Hissedilen aþk öyle yücelir ki daðlar, taþlar, aðaçlar sevgilinin suretine bürünür ve kimi zaman o varlýklar dile gelir! Çünkü o yanan yüreði anlayacak tek þey yine o kalpte yer edinen güzelliktir. Bunun canlý ya da cansýz varlýk olmasýnýn bir önemi yoktur. Kimi zaman o varlýk ile dertleþilir, muhabbet edilir. Bu, aþkýn göstergesidir. Yâri anmanýn deðiþik þekillerinden biridir. Ýllâ anýlmasý gerekir çünkü yârin. Karþýsýnda ister canlý, ister cansýz varlýk olsun bunun önemi hiç yoktur. Bu, sevgiliye duyulan bir muhabbettir. Sevmeyen insanýn yüreðinde muhabbet olmaz. Sevmek için yaþýn bir öneminin olmadýðý gibi, hangi yaþta olursa olsun sevgiliye kavuþamayan kalp muhakkak ki acý çeker. Bu acý onda bir takým çöküntü ve depresyona da neden olabilir. Ferhat’a daðlarý deldiren aþk acýsý deðil midir? O öyle bir aþktýr ki Erciyes’in tepesinde lav olur, yürekte alev gibi yanmaya baþlar. Dördüncü kýta da yer alan Gönülleri sevda yüklü olanlar / Yürekleri muhabbetle dolanlar / Erken yaþta yâri için solanlar / Erciyes’ten yüreðime nar düþtü, dizelerinden bu duygu ve düþünceler anlaþýlmalýdýr.
Sevgilinin dudaklarýndan dökülecek bir çift söz mutlu etmeye yeter âþýðý. Belki dünyada hiçbir þey onu bu kadar mutlu edemez, sevindiremez. Sevgilinin adýnýn geçtiði sohbetler zevk verir âþýða. Onun adýnýn geçtiði sohbetler, âþýðýn kendinden geçmesine kâfi gelir. Bu hâl, âþýðýn sorgusuz sualsiz sevgiliye koþmasýna, onda kendini bulmasýna neden olur. Aþkýn sarhoþluk veren o bahçesine tam bir teslimiyet içinde girer. “Göz kýrpmak” deyimi de bu düþünceye uygun düþmektedir. Bir çift sözle mutluluða ereriz / Aþk baðýna göz kýrpmadan gireriz, dizelerinde bu duygu ve düþünceler anlatýlmaktadýr. Sevmek güzeldir, kutsaldýr. Ondan daha güzel bir duygu yoktur. Hesapsýz, tertemiz duygularla, tam bir teslimiyetle sevmek insan olmanýn da bir özelliðidir. Halk arasýndaki ifadesiyle “adam gibi” sevmektir. Þair bu duygularla Erciyes’in varlýðýnda memleketine olan sevgisini dile getirmekte ve “yüreðime yâr düþtü” söz grubuyla bunu ifade etmektedir. Bu duygu ve düþünceler, beþinci kýta da yer alan, Biz sevdik mi ölümüne severiz / Erciyes’ten yüreðime yâr düþtü, dizelerinde anlatýlmaktadýr.
6-KENDÝNÝ AÞMA: Yüreðime Kor Düþtü þiirinde Erciyes Daðýnýn varlýðý ile þairin memleketine olan büyük sevgisini, memleketine karþý duyduðu özlemi çiçeklerin varlýðý ile ifade ediþini görüyoruz. Güçlü bir tasvirle karþý karþýyayýz. Þiirde duygusal derinlik hâkimdir. Yâr olarak tasvir ettiði memleketinden ayrýlýk duygusu kimi zaman üzüntüye ve kötü kaderin yazgýsý þeklinde tasavvur etmiþ ve þiire güçlü bir yapý kazandýrmýþtýr.
7-ANLATIÞ TARZI: Yukarýda da belirttiðimiz gibi þiirde, memleketten ayrý kalmanýn üzüntüsü vardýr. Kayserili olan þair, memleketini Erciyes Daðý ile özdeþleþtirmiþ ve onu bir yâr gibi tasvir etmiþtir.
Türk Edebiyatýnda sevgili çeþitli þekillerde tasvir edilmiþtir. Kaþý, gözü, endamý, saçý, kokusu, gerdaný v.b. özellikleriyle, kimi zamanda sevgili olarak canan, yâr kelimeleri kullanýlmýþtýr. Kimi zamanda gurbete gitmek zorunda kalan ozanlar, memleket sevgisini sevgiliye benzeterek mecazi anlamýyla ifade etmiþlerdir. Yüreðime Kor Düþtü þiirinde de böyle bir anlatým söz konusudur.
Yüreðime Kor Düþtü þiiri 11’li hece ölçüsüyle, birinci kýta a – b – a – b þeklinde sarma kafiye, diðer kýtalar a – a – a – b, a – a – a – b, a – a – a – b, a – a – a – b þeklinde düz kafiye örgüsüyle yazýlmýþtýr.
1- Þiirde kafiye çeþitlerini ve redif’i inceleyelim:

a- birinci kýta;
Cananýmdan ayrý düþtüm aðlarým
Erciyes’ten yüreðime kar düþtü
Þu bahtýma karalarý baðlarým
Erciyes’ten yüreðime kor düþtü

Birinci Kýtanýn birinci mýsra sonunda yer alan aðlarým ve üçüncü mýsranýn sonunda yer alan baðlarým kelimelerinde ým eki redif, aðlar ve baðlar kelimelerinde ým ekinden önce gelen lar eki zengin kafiyedir.

b- ikinci kýta;
Bahçemizde donuk güller aklaþtý
Papatyalar sümbüllerle koklaþtý
Sarmaþýklar sevenine yaklaþtý
Erciyes’ten yüreðime zor düþtü

Ýkinci Kýtanýn birinci sonunda yer alan aklaþtý ve üçüncü mýsra sonunda yer alan yaklaþtý kelimelerinde tý sesi redif, aklaþtý kelimesi zengin ya da bazý edebiyatçýlarýn ifade ettiði gibi Tunç kafiyedir.

c- üçüncü kýta;
Zambaklarýn zarafeti, arlýðý
Leylaklarýn hissedilir varlýðý
Acý verir gönüllerin darlýðý
Erciyes’ten yüreðime mor düþtü

Üçüncü Kýtanýn birinci mýsra sonunda arlýðý, ikinci mýsra sonunda varlýðý ve üçüncü mýsra sonunda darlýðý kelimelerinde ðý eki redif, birinci mýsra sonundaki arlýðý kelimesinde arlý eki zengin kafiye, ikinci mýsra sonunda varlýðý ve üçüncü mýsra sonunda darlýðý kelimelerinde arlý eki zengin ya da baþka bir ifadeyle tunç kafiyedir.

d- dördüncü kýta;
Gönülleri sevda yüklü olanlar
Yürekleri muhabbetle dolanlar
Erken yaþta yâri için solanlar
Erciyes’ten yüreðime nar düþtü

Dördüncü kýtanýn birinci mýsra sonunda olanlar, ikinci mýsra sonunda dolanlar ve üçüncü mýsra sonunda solanlar kelimelerinde lar eki redif, birinci mýsra sonunda olanlar kelimesinde olan zengin kafiye, ikinci mýsra sonunda dolanlar kelimesinde olan ve üçüncü mýsra sonunda solanlar kelimesinde olan zengin ya da diðer ifadeyle tunç kafiyedir.

e- beþinci kýta;
Bir çift sözle mutluluða ereriz
Aþk baðýna göz kýrpmadan gireriz
Biz sevdik mi ölümüne severiz
Erciyes’ten yüreðime yâr düþtü.

Beþinci Kýtanýn birinci mýsra sonunda ereriz, ikinci mýsra sonunda gireriz ve üçüncü mýsra sonunda severiz kelimelerinde iz eki redif, iz’den önce gelen er sesleri tam kafiyedir.
2- Seslerin nasýl kullanýldýðýný inceleyelim:
Birinci kýtanýn birinci mýsrasýnda n – m – d – r ünsüz sesleri, a – ý – ü ünlü sesleri kullanýlmýþ, iç ses olarak a sesi þiire ahenk katmýþtýr. Ýkinci mýsrada r – y – t ünsüz sesleri, e –i – ü ünlü sesleri kullanýlmýþtýr. Üçüncü mýsrada b – m – r ünsüz sesleri, a – ý ünlü sesleri kullanýlýrken, iç ses a sesinden oluþturulmuþtur. Dördüncü mýsrada r – y – t ünsüz sesleri, e – ü – i ünlü sesleri kullanýlmýþtýr.
Ýkinci kýtanýn birinci mýsrasýnda d – k – l ünsüz sesleri, a – e ünlü sesleri, ikinci mýsrasýnda p – l – n – k – t ünsüz sesleri, a – ü – e ünlü sesleri kullanýlmýþ, iç ses a sesinden oluþturulmuþtur. Üçüncü mýsrada s – l – n – r ünsüz sesleri, a – e – ý ünlü sesleri kullanýlýrken, iç ses a ve e seslerinden oluþmuþtur. Dördüncü mýsra r - t – y ünsüz seslerinden, e – i – ü ünlü sesleri kullanýlarak þiirde güzel bir uyum saðlanmýþtýr.
Üçüncü kýtanýn birinci mýsrasýnda z – r – l ünsüz sesleri, a – ý – e ünlü sesleri kullanýlmýþ, iç ses a ve ý sesinden oluþmuþtur. Ýkinci mýsrada l – r – s ünsüz sesleri, a – e – ý – i ünlü seslerinden oluþurken, iç ses i ve ý sesinden meydana gelmiþtir. Üçüncü mýsra r – l – n ünsüz sesleri, a – i – ý ünlü seslerinden oluþurken, iç ses i ve ý sesiyle yapýlandýrýlmýþtýr. Dördüncü mýsra r – y – m ünsüz sesleri, a – i – ý ünlü seslerinden oluþurken, iç ses ü sesinden meydana gelmiþtir.
Dördüncü kýtanýn birinci mýsrasýnda l – r ünsüz sesleri, ü – a ünlü sesleri kullanýlmýþ, ikinci mýsrada r – l – b ünsüz sesleri, e – a ünlü sesleri kullanýlmýþ, üçüncü mýsrada r – n – y ünsüz sesleri, e – a – i ünlü sesleri kullanýlmýþ, iç ses a sesinden oluþmuþtur. Dördüncü mýsra r – y – t ünsüz seslerinden, e – a – i ünlü seslerinden oluþurken, iç a sesinden meydana gelmiþtir.
Beþinci kýtanýn birinci mýsrasýnda l – r ünsüz sesleri, i – e – u ünlü sesleri kullanýlmýþ, iç ses u sesinden oluþmuþtur. Ýkinci mýsra k – n – z – g ünsüz seslerinden, a – ý ünlü seslerinden oluþmuþtur. Üçüncü mýsra z – s – m – v ünsüz seslerinden, i – e – ü ünlü seslerinden oluþurken, iç ses e – i seslerinden meydana gelmiþtir. Dördüncü mýsra r – y – t ünsüz seslerinden, e – ü – i ünlü seslerinden oluþurken, iç ses a sesinden meydana gelmiþtir.
Beþ kýtadan oluþan þiirde en çok kullanýlan ünlü sesler a – e - ý – i - ü sesleridir. Ýç ses ise a ve ý seslerinden oluþmuþtur. Mýsralarýn kendi içinde birbirine yakýn seslerin kullanýlmasý ses uyumunu artýrýrken, bu yapý þiirde uyumun daha kuvvetli oluþmasýný saðlamýþtýr. Þiirin ses bakýmýndan uyumu zenginlik saðlarken, þiirin bütününde bu seslerin bir ahenk içinde kullanýlmasý þiire musiki havasý vermiþtir.
Genel olarak seslerin yapýlandýrýlmasýný incelediðimiz zaman þiirdeki ritmi güçlendiren, ahengi güzelleþtiren, þiir dilini zenginleþtiren, musiki sezgisini kuvvetlendiren bir yapýlandýrma ile karþý karþýya kalýyoruz.
Düþtüm aðlarým, Erciyes’ten yüreðime kar düþtü, baðlarým, Erciyes’ten yüreðime kor düþtü, güller aklaþtý, Papatyalar Sümbüllerle koklaþtý, Sarmaþýklar sevenine yaklaþtý, Erciyes’ten yüreðime zor düþtü, arlýðý, varlýðý, darlýðý, Erciyes’ten yüreðime mor düþtü, olanlar, dolanlar, solanlar, Erciyes’ten yüreðime nar düþtü, ereriz, gireriz, severiz, Erciyes’ten yüreðime zor düþtü kelime ve söz gruplarý ile hem dize içinde, hem çapraz olarak ve kýtalarýn son mýsralarýnda oluþturulan aliterasyon ve asonans þiir dilini kendine özgü bir ifadeye kavuþturmuþ, dili daha canlý ve tesirli bir hale getirerek farklý bir anlam kazandýrmýþ, anlatýlmak istenen duygu ve düþünceye derinlik kazandýrmýþtýr.
Þiirde oluþturulan ses, ölçü, anlatým güzel bir ahenk meydana getirmiþtir. Her mýsra sonunda yinelenen aliterasyon ve asonanstan oluþan vurgu þiirde ahengi oluþturan diðer unsurlar olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Þiirdeki bu yapý musiki havasýný güçlendiren diðer bir özelliktir.
Þiirde edebi sanatlarýn kullanýlmasý bir bütünlük saðlanmýþ, þiire derinlik kazandýrmýþ ve anlamý kuvvetlendirmiþtir. Þiire derinlik kazandýran baþka bir unsur, dilin, gündelik konuþma dilinden farklý olmasýdýr. Netice itibariyle okunabilecek bir ürün ortaya çýkmýþtýr.