LAF YERÝNÝ BULUR GÜLDANE’EEM!

        Köylü o yýl þimdiye kadar görülmedik sert ve soðuk bir kýþ mevsimi yaþamýþtý. Günlerce yaðan karla beraber her taraf beyaz bir örtüye bürünmüþ, köy halký damlarda biriken karý kürümekten, çýðýr açmaktan ahizer olmuþtu.

Çocuklar okula gitmekte çok zorlanýrken komþu komþuya zorunlu olmadýkça gidememiþti. Neyse ki aradan geçen zaman zarfýnda baharýn habercisi ‘cemre’ önce suya, sonra havaya, en sonda topraða düþmüþtü de karlar erimiþ, o çileli günler artýk geride kalmýþtý.

       Mart ayýnýn gelmesiyle önce badem aðaçlarý, sonra sýrayla diðer aðaçlar yattýklarý uzun kýþ uykusundan uyanýp çiçeklerini açarken adeta ölü topraða ‘can suyu’ serpilmiþ gibi tabiat yeniden doðuyordu.

Suya doyan toprak güneþi görmesiyle canlanmýþ, tava gelmiþ, üstünden buharlar çýkarken “beni belleyip alt-üst et, havalandýr” diye dile geliyordu.

       Baharýn gelmesiyle kimi köylü baðýný budarken kimileri de bahçesini belleyerek sebze ekimi için hazýrlarken haliyle yorulup terliyor, hararetleniyordu. Aðan daðýndýn Damlacýk denen maðaradaki biriken karý getirip pekmezle karýþtýrarak yemenin hayalini kuruyorlardý.

Bað ve bahçe iþlerini bitiren köylüler Nisan ayý ortalarýna doðru bostan ekecek yer ayarlamak ve ekmek telaþýna düþmüþlerdi.

        Yýllardýr tarlalar köylülerce bir yýl ekilirken diðer yýl ‘nadasa’ býrakýlýrdý. O sene tarlalarýn Boztepe tarafýna düþen bölümü arpa, buðday ekilirken Dalakçý tarafýna düþen bölümü nadasa býrakýlmýþtý.

Karacaören arazisi verimli topraklardan oluþtuðu için bol mahsul vermesine raðmen kumsal olmadýðýndan kavun karpuz ekmeðe pek elveriþli deðildi. Bundan dolayý köylü Dalakçýlý Tilkinin Ýsmeyil’e ait olan yüz dönümlük tarlanýn ekebileceði kadarýný belirli bir ücret karþýlýðý kiralayýp, bostanýný ekerdi.

Tarla Dalakçý’dan Karacaören’e daha yakýn olduðu gibi At kuyusu denen bir çeþmenin yaný baþýnda olmasý (bölgenin adý da At kuyusu geçer) oraya bostan ekenin, sonradan bostan bekleyen kýzlarýn su ihtiyacýný karþýlamasý, topraðýnýn da kumsal olmasý tercih edilmesinin en önemli nedenlerindendi.

Almanya’ya iþçi akýmýna kadar bostan ekimi devam etmiþ sonradan üþengeç kadýnlarýn “aman caným, ne gerek var, nasýl olsa Almanya bizim için ekiyor” demeleriyle ekim son bulsa da þimdi imkaný olan köylü kendi tarlasýna traktörle bir iki çizgi çektirip bostan ekmektedir.

         Hakkýnýn oðlu Durgun Ali kimsenin etlisine, sütlüsüne karýþmayan, darda kalanýn daim yardýmýna koþan, sessiz, sakin bir kiþiydi. Kimseyle hýrý-gürü olmayan, çiftçilik ve hayvancýlýkla kýt-kanaat geçinen “buna da þükür” diyen, komþu ve köylülerince sevilen birisiydi.

Oðullarýndan ikisini everip evlerini ayýrmýþ, iki oðlu da baþka þehirlerde iþe girmiþ, bir kýzýný da gelin etmiþ anlayacaðýnýz hanýmý Güldaneyle ‘bir edi bir büdü’ kalmýþlardý ama köyde kalan çocuklarý ve onlardan doðan torunlarý onlarý hiç yalnýz býrakmýyordu.

Ýþ görürken hiç acele etmez, kimseden de bir akýl almaz, kendi iþini kendi aklýyla severek yaptýðý ve aðýr çalýþtýðý için köylüleri onu suyun durgununa benzeterek lakabýný Durgun Ali koymuþlardý.

Hanýmý Güldane kocasý Durgun Ali’nin aksine iþlerin bir an önce bitmesine bakar “sona kalan dona kalýr” hesabý ‘babasýnýn nasihatý’olduðu için aklýndan hiç çýkarmazdý.

Komþularý her gün Tilkinin oðlunun tarlasýný tutmak için sabah erkencecik yola çýkarken kocasýnýn hiç oralý olmamasýna içerliyor ama gel gör ki bunu ona demeye bir türlü cesaret edemiyordu. Her gün rüyasýnda tarla kiralayýp bostan ektiklerim görüyordu.

          Koskoca ev olmuþlardý, çocuklarýn evlerini ayýrdýklarý halde onlar her gün baba evinde yeyip içiyorlardý. Kýþýn kýtlýðýnda bir kalbur horanta ne yeyip ne içeceklerdi.

Bostana kavun, karpuz, mýsýr, devranbel, bunlarýn arasýna nohut ekilirse fena mý olurdu. Yarýn yetiþtiklerinde kavunun, karpuzun tadý bir baþka olurken bunun yanýnda küplere kuracaðý kelek turþusunun ‘yemede yanýnda yat’ misali yemeklerin yanýnda duruþu bile insanýn iþtahýný artýrmazmýydý, ihtiyaç fazlasýný torunlarýna gönderemezmiydi?..

         Bütün bunlarý gün boyu iþin-aþýn arasýnda düþünen Güldane kadýn bütün cesaretini toplayarak “herif sen hiç oralý deðilsin, þu elindeki bitmez iþleri bir yana býrak ta bir an evvel gidip þu bostan yerini tutalým, yetti gayri senin umursamazlýðýn” deyi verdi.

         Ertesi günü hanýmý boz eþeðin üstünde kendisi yaya öðle ezanýna yakýn bir vakit At kuyusu çeþmesinde su içip el ve yüzlerini yýkadýktan sonra tarlada soluðu aldýlar.

Kimi köylü kiraladýðý kýsma tohum atarken kimi de bostan gözesi açma telaþýndaydýlar.

Köylüler önceden tarladan beðendiði iyi yerleri ayarlamýþ, parasý olan o an, olmayanda sonradan ödemeye söz vermiþ, haliyle aradan geçen zaman içerisinde tarlanýn iyi yerleri tutulurken seçile seçile taþlý ve aþýrý kumlu kýsmý kalmýþ o da neredeyse bitmek üzeredir.

      Tilkinin oðlu Dumanýn Ýsmeil bindiði kýr atýn üzerinde bir oyana, bir bu yana atýnýn yularýný çevirirken sýrtýndaki mavzeri, belindeki ‘Nagant’ tabancasý ile sað elindeki kamçýsý onu olduðundan daha heybetli gösterirken ‘havasýndan’ adeta yanýna varýlmýyordu.

Arazi kavgasýndan dolayý katýldýðý Dalgara savaþlarýn da(!) “vur Ýsmeil emmi vur, at da vur” diyen bir köylüsünün Karacaörenlilere olan sevgisinden dolayý gazýna gelmeyip “haydi attým iki bir,iki yapaðlý Karacaörenliyi vurdum, ammaaa akþam eve gidecaam, daða gidecek daðlým  ” demesi halen dillerde söylenir.

        Koskoca tarlanýn hemen bostan yeri tutulmasýna þaþýran, ayný zamanda da kötü yerin kendisine kalmasýna içerleyen Durgun Ali’ye o an öyle cesaret gelir ki bir anda kendisini ‘Bursalý Yörük Ali Efe’ zannederek hanýmýnýn da yanýnda olmasýnýn verdiði cesaretle ortada dört dolaþan tarlanýn sahibi Dumanýn Ýsmeyilin atýnýn geminden tutmasý bir olur.

Ýyi huylu, kimseyle itiþip kalkýþmayan kocasýnýn birden bire böyle celallenmesine hanýmý Güldane çok þaþýrmýþ adeta nutku durmuþtu

Durgun Ali’nin eli gemi tutarken atýn birden bire ürküp öbür tarafa dönmesiyle dengesi bozulsa da yere yýkýlmamýþ, bir anlýk þaþkýnlýðýný attýktan sonra “ula dürzü, bunca yýllýk ahbabýz, bana niye tarlanýn iyi yerini ayýrmadýn” diyerek sert çýkýþmasý Tilkinin oðlunun bayaðý zoruna gitmiþti.

       Ýsmail aða çok temkinli, düþünceli, hassas birisiydi. Durgun Ali kendisine beklenmedik bir þekilde sert çýkýþmýþ bu yüzden de kamçýyý hak etmiþ olsa da bir erkeðe hanýmýnýn yanýnda el kaldýrmak yiðitliðin þanýna yakýþmazdý.

        Öfkesini kör þeytana uymayýp yendikten sonra “ula Durgun, þu kamçýyý þimdi kafana geçirmeden atýn gemini býrak, körmü erken gelip tarlanýn iyi yerinden tutaydýn bire savak dürzü,  herif olmadýk.…” diye baðýrdý.

Öfkeyle tabakadan bir tütün sarýp dumanýný içine çeken Tilkinin oðlu “tarlayý tutuyon mu(?), tutmuyon mu(?) hemen cevap ver yoksa sýrada bekleyen öbür köylüne verececaðam…”

        Durgun Ali’nin o anda yüzü suvak gibi bembeyaz kesilmiþ ne diyeceðini bilememiþti. Ýster istemez hakkýna razý olup kira bedelinin bir kýsmýný ödedikten sonra adama bir þeyler diyecek gibi olsa da adeta dili tutulmuþçasýna konuþamadý. Öfkeyle hanýmýnýn eþeðe binmesine yardýmcý oldu.

        Karý-koca yol boyunca bir biriyle hiç konuþmadýlar. Arada sýrada iyi yürümesi için Durgun Ali eþeðe elindeki deynekle vuruyor belkide Tilkinin oðlundan yediði zýlgýtýn öfkesini ondan alýyordu. Ortalýktaki sessizliði de deðneðin sesi bozuyordu. Yarým saat kadar süren sýkýcý bir yolculuktan sonra evin önüne geldiklerinde ikindi ezaný henüz bitmiþti. Etrafta kimsecikler gözükmüyor, ortalýkta‘sanki in-cin’ top oynuyordu.

          Durgun Ali hanýmýnýn eþekten inmesine yardýmcý olurken oraya kadar hiç konuþmayan Güldane kadýn “sende hiç heriflik yok mu, bak kocaman adamsýn, elin adamý sana neler saydý da sen aðzýný açýpta çýt bile diyemedin, yazzýk sana, hemide çoook- çok yazzýk…” diye çýkýþtý.

          Hanýmýný sakin sakin dinleyen Durgun ali “orda atýnýn gemini tuttum ya, ula dürzü dedim ya, bu yetmiyomu, daha ne diyecaadim, vursammýydý elin adamýnýn gafasýna kessanen…”

         Hanýmýnýn tatmin olmadýðýný anlayýnca “aha ben de o dürzüye bak þimdi neler diyecaam, kulaðaný bana  iyi ver” diyerek Dalakçý köyü yönüne döndükten sonra gök gürültüsünü andýran o gür ve tiz sesiyle “NE DÝDÝYSEN BENDE SANA ON KATINI BURDAN SÖÐLÜYOM, TARLAN BAÞINI YESÝN DÜRZÜÜ” diye baðýrýnca o anda küllükte eþinen birkaç horozla tavuk ürkerek oradan kaçýþtýlar.

          Bu duruma kahkahalarla gülen Güldane kadýn kendisini toparladýktan bir süre sonra “herif, herif, goca köyde þu küllükte eþinen dört-beþ tavuktan gayri seni kim duydu ki Tilkinin oðlu taa Dalakçý köyünden sesini nasýl duysun, tavuklar mý laf götürecek, beni güldürme bari…”

         Yaptýðýný babayiðitliðine sayan Durgun Ali kendisine yakýþan durgunlukla “LAF YERÝNÝ BULUR GÜLDAANEEM, GIYMATLI AVRADIIM!..” diyerek býyýk altýndan güldü. Beraberce hayatýn kapýsýndan evlerine girdiler.

.ERDOÐAN ÇALIÞKAN  GERÇEK YAÞANMIÞLIKLARDAN

Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek, mirasçýlarýný rencide etmek için yazmadým.